gazete kuponlarından biriktirilmiş ve alınmış kalaslar.
böyle anteni falan var tepesinde. üstüne de telefon çaldığında yanan dönen bi ışık takmışız. kol kası yapımında üstüne tanımam tadında bir ağırlık var telefonda. kontorlerin mesaj atmayı bilinmemesinden kaynaklı olarak boşa gittiği yıllarda alınmış ve ne cebi illaki elde taşınılacak herkese "bakın benim cep telefonum var çok havalıyım lan" surat ifadesiyle hava attığımız zamanlar.
böyle pastanede falan oturduğunuz zaman arkadaşlarla, yalandan telefon çalmış gibi yapıp konuştuğunuz yıllar. tam da o sıra anne'nin "kızım eve gelirken maydonoz al emi geç kalma" demek için sizi aradığı ve siz hayali konuşma yaparken kulakta çalan melodi sesi...
alayım anne gel sende arkadaşlarıma hava atarken beni nasıl rezil ettiğini anlat emi.
aradağımız kişiye ulaşamadığımız zaman o seksi sesiyle mest eden şenay gürler "aradığınız kişiye şuan da ulaşılamıyor...." derken babanın "peki kızım ne zaman ulaşabiliriz" dediği haller.
ericsson t 10'un özelliği olan, kendi kendine melodi besteleme olayının dibine vurduğumuz, küçük vivaldi olduğumuz yıllar... rengi de mordu lan...
