merdivenlerden çıkarak zemini ve tribünleri gördüğünüz o ilk an, nefesiniz tuttuğunuzu fark etmediğiniz o ilk an sizi dünyanın en mutlu insanı yapar. * ayrıca pozisyon tekrarı olmadığından pişmanlığın başlangıcıdır.
babam, ben ve kuzenimin gittiği sarıyer - rizespor maçıdır. rizeli olmamız ve maçın kadıköy de olması nedeniyle babam götürmüştür bizi sağolsun. 4-0 yenilmiştik. ilk maça gittiğim stadında fenerin stadı olmasıda ayrıca ironikti. gerçi sonra bir galatasaray - istanbulspor maçında da kadıköyde 5 atmamızla telafi ettiğimiz maç olmuştu.
hayatı boyunca futbolla ilgisi olmamış, maç muhabetine bile dayanamayan babamı yıllar önce taciz ede ede pes ettirip maça götürdüm.
93 dakikada bir tane gol pozisyonu olmadı. Maç 0-0 bitti, bir daha gitmedik tabi.
tamam Zeytinburnuspor ile Kayserispor maçının el classico kadar olmasını kimse beklemiyor da, golsüz beraberlik nedir yahu. O 90 dk teknik direktörlerden çok bana dar gelmiştir herhalde...
