Dokuz yaşındayken 23 Nisan'da beraber dans ettiğim kıza aşık olmuştum. Vay canına. işin kötü yanı sonradan kabullendim ona aşık olduğumu. Aşk güzel şey be sözlük. Sadece araya kıskançlıklar kişisel hırslar falan giriyor.
11 yaşında ilk defa birinden hoşlanmıştım, aşk diyebilir miyiz bilmiyorum. Sınıfa dışarıdan gelmişti. Galiba bu yüzden farklı geldi. Ama aşkı bırak lafını etmeye bile utanırdım doğal olarak. Erkeklerle oynar ders çalışır tartışırdım, iyi anlaşırdım ama birini beğenmek çok uç geliyordu ve kendime bile itiraf etmezdim. Anlamasın diye kötü davranıyordum bazen. Asla anlamasını istemiyor ve anlaması ihtimalini düşünmüyordum bile. yani o da beni sevsin gibi bir düşüncem de yoktu. Ben sınıftaki en küçük görünümlülerden biri olduğumdan herkes beni sever ve kollardı ve problem de buradaydı. Bir kez okul dışında gördüm ve bana "bıcırık naber" dedi. Dkzkz. ilk defa o zaman düşündüm keşke o da beni sevse diye. Yaşıt olarak bile görmedi hiç. Ve en yakın arkadaşıma aşıkmış falan filan ilkokul muhabbetleri işte. Bu beni üzmedi bile çünkü ben sadece seviyordum karşılık beklemiyordum ahahaa. Bunu yakın kız arkadaşlarıma bile asla söylemedim ki buna şaşırıyorum, her şeyi paylaşırdık. sınıfta en çok koruyup kolladığı ve saygı duyduğu kızdım belki de ve bu benim için yeterliydi ama bazen niye öbür türlü bakmıyor diye düşünürdüm. Başka birilerinin aşk itifarı (evet ilkokulda aşk itiraf etmek) beni hiç ilgilendirmiyordu çünkü onu seviyordum jdxkxk. Ama ondan da bir şey beklemiyordum. Sonra şlak diye gitti aşkım.
Şu an en ufak bir şey yok içimde ona dair ama hayatta kimseye ama kimseye anlatmadığım şeye dair içimi dökmek istedim. Güzel anıymış.
Bu döktüğüm içimi de bir süre sonra sileceğim çünkü kendisi hiç beklemediğim biçimde buraya üye olmuş ve isim soyismini nick olarak alacak kadar durumdan bihaber dkzk. Şu an aktif mi bilmiyorum ama kontrol ettim en son 4 sene önce falan girmiş görmez herhalde umarım yani.
