Ortaokul da bulduğumuz bir bug ile tüm gün beden kıyafetleri ile kalıyorduk. Ders programı iş eğitimi, iş eğitimi, bedeb, beden, din, din.
ilk derse gelirken "okul kıyafetleri pisleniyor" diyerek beden kıyafetleri ile geliyorduk sabahtan. Diğer 2 saat zaten beden. Bir de bu program cuma gününe aitti, "cuma namazına gidiyoruz giyinmeye zaman kalmıyor" diyerek okul kıyafetlerini taşımıyorduk bile.
bazen buruk bir sevinçtir. adama sabah törene okul kıyafetinle katıl sonra üstünü değiştir derler. işte ben onlara sevgi koyayım çok ayıp etmişlerdi. o bu bir şey değilde lisede iyi ki bitmiş amınakoduğumun yeri.
buruk bir sevinçtir. yorulduktan ve terledikten sonra diğer derslere girmenin sıkıcılığı üzerine çökmüş olma durumudur. halbuki son iki ders beden olsa hele hele cuma gününün son iki dersi beden olsa işte o zaman gör sen sevinci...
bokunda boncuk bulan insan sevinciyle nerdeyse eşdeğer olan sevinçtir. okula aşortmenle gitmek her liselinin hayali olduğundan, beden dersinin olduğu günler ondan daha mutlusu yoktur inanın bana.
