kin tutmayı sevmeyen bir insan olmama rağmen yapılan iyiliklerin de kötülüklerin de kolay unutulmaması gerektiğine inanırım. onlarca hata yapmasına rağmen halen hayatımda olan insanlar olduğu gibi, herhangi bir zararı dokunmamasına rağmen hiçbir surette hayatıma dahil etmediğim insanlar da çok. (bu anlamda hata yapan herkesi hayatımdan çıkarma lüksüne çok da sahip değilim elbette.) bunun kararını insan neye göre verir. benim okuduklarımdan, yaşadıklarımdan ve gözlemlediklerimden geliştirdiğim henüz şaşırtmamış fikrimce;
insanların uzun yıllar ve küçük yaşlardan beri kendileri için geliştirdikleri senaryolar veya hayatları için kendilerine biçtikleri roller dediğimiz yazgıları vardır. yaşamlarında aslında o rolleri oynarlar ve dünyayı o karakterin gözünden algılarlar. ebeveynleri ve/veya çevrelerinden kendilerine idol seçtikleri bu kişiler bilinçli ve çoğunlukla bilinçdışı olarak bu karaktere hayat verirler. yaşadığımız şey böyle bir şey fikrimce. ve bu yazgıları gereği aynı hataları tekrar tekrar yaparak yine aynı açmazlara girerler. bunun karşıdaki kişiyle çok da alakası yoktur aslında. örneğin güven sorunu olan bir insan (muhtemelen güvensiz bir ortamda geçmiş bir çocukluğa sahip) aslında güvenli bir ilişkiyi takıntı haline getirmiş bir açlıkla ararken; etrafındaki en güvenilmez kişiyle bir bakarsın hemhal olmuş. (çünkü yazgıdaki rol güvensiz bir ilişki üzerine kurulu, diğer senaryo yok, bilinmiyor) sonra ''hep beni mi bulur kardeşim'' durumu yaşanır.
güzel kızların etrafındaki kıskanç kankalar, gösterişli, çekici kızların maço sevgilileri, ya da hep özgürlük eşitlik diye meydanlara dökülen kızların gidip baskıcı, kıskanç sevgililer bulmaları ve hatta evlenmeleri. istisnaları illaki vardır, fakat örneği yadsınamayacak çoğunluktadır aynı zamanda. neden a kişisi bizi çekiyor ya da neden b kişisiyle yıldızımız hiç barışmıyor? şu cümleleri etrafımızdaki hep aynı kişilerin söylemesi tesadüf müdür? ''herkes beni/bizi kıskanıyor'' , '' neler yaptılar da yıkılmadım ayaktayım'' , '' acımıycaksın aslında acınacak duruma düşersin'' , '' şu hayatta babana bile güvenmiyceksin'' ... seçimlerimizi neye göre yapıyoruz ya da gerçekten özgür müyüz bu konuda?
velhasılıkelam o ilk veya yüzüncü hatanın veya davranışın bizimle hiç alakası yokken bizimle çok alakalıdır da aslında. şiirdeki gibi ne günah işlediysek yarı yarıya.
şahane yaptığım şey. eskiden az da olsa şans verirdim, artık çok küçük de olsa canımı sıkması yeterli bir sebep. kimsenin tohumuna para saymadım. yapılan hataya göz yumarsam daha beterinin olacağını biliyorum çünkü. insan silmek sanattır. yufka yürekli olmak sinir sistemine ve kişiliğe zarar verir.
zihninizde o insan, benzetme yapılması gerekirse eğer; telefona, bilgisayara indirdiğiniz program gibidir. ilk hatasında silesiniz , silerken sövesiniz gelir. herhangi bir program, herhangi bir insan evet. çok amiyane oldu belki ama bilmiyorum çok değişkenlikleri var bu olayın.
ve bütün bunlar geçmiş tecrübelerden; bezmişliğin, birikmişlerin tahammülsüzlüğün neticeside olabilir. olması gerekmez belki ama oluyor böyleleri.
Sürekli yaparım bir zararını görmedim. Yapılması gerekendir. Karşındaki kişi seni seviyorsa saygı duyuyorsa o ilk hatayı da yapmayacaktır zaten. ilki geldikten sonra devamı da gelir.
