çocuklar duymasın da duygu canlandırmıstı. ergenus duygu sağa sola zıplayıp anne anne diye zırlıyordu. sonra haluk işin doğasından bahsedip onu rahatlamıştı. hiç unutmam o kriz dönemindeki bölümlerinden biriydi.
Ölüyorum sanmıştım. Yeminle ölüyorum sandım. O yaşıma gelene kadar bana böyle bir durumun varlığından bahsetmeyen annem, ablam, halalarım, teyzelerim, boy boy kuzenlerim yüzünden içimde bir yerlerin patladığını ve kan kaybından öleceğimi düşünüp çığlıklar atarak anneme koşmuştum. ilerde bir kızım olursa bu ihmalkarlığı asla yapmam.
Entrylere bakıyorum da herkes sevinmiş. Ben "ee nolcak şimdi" sorusuyla kıçımla rahatsız eden ped ile sokakta kovalamaca oynuyor ve bir yandan kafayı yiyiyordum. Birde düzensiz geliyordu alışmam 3 yılımı aldı.
Hayatın ilk kazığını yemiş kutusu kanlı ama gururlu ayşecik fatmacık gibidir.
K:annneeeeeeee
A:ne
K:Bi geeeel
A:ne var?
K:yaa bi geeeel
A:işim var söyle ne var?
K:adet olmuşum.
A:iyi, çamaşırını kirliye at pedler dolapta sonra da bir yanıma gel. Gofret varDı çantamda onu da al gelirken.
