melis ile istanbul'daki bir konserde tanışmıştık. Telefonlar alındı, gülücükler verildi. Bir kaç gün sonra aranıp buluşmak için sözleşildi. Nezih bir ortamda kahvelerimizi içerken söz dönüp dolaşıp atatürk'e geldi. Uludur, önderdir, gazidir, paşadır dedim ancak kız konuyu sündürdükçe sündürüyor. Lafı değiştirmeme izin vermiyor.
Kalktım ayakta nutuktan bölümler okudum, biraz teskin oldu ancak arada yine de sloganlar atıyordu. Bir süre sonra sakinleşti. Bu esnada kahvelerimiz bitmişti, az yürüyelim dedim ve moda sahiline geçtik. Martılara simit atıp karşılığında yumurta aldık. iskeleye geldiğimizde korkut beni anıtkabire götür dedi. anlamadım dedim. Eve gidip onuncu yıl nutkunu dinlemeyi teklif ettim, kabul etmedi. Atatürk diyor inönü demiyordu.
paris ve Louvre müzesi için söz verdim, oradan Cannes kıyılarına inme vaadinde bulundum. Monte carlo dedim, venedik dedim. Her yolu denedik kız inadım inat. tutturmuş ve bir de heceleyerek a-nıt-ka-bir deyip duruyor. dört heeceli birleşik bir kelime olduğunu söyleyip duruma entel bir hava katmaya çalıştım. Yemedi. nihayetinde harem şehirlerarası otobüs terminaline geldik. Ankaraya iki bilet alıp yerlerimize oturduk. bana sahip olmak istiyorsan ne Kadar atatürkçü olduğunu bilmem gerek diyordu.
otobüs hareket ederken melis ben ayrılmak istiyorum dedim, tutan mı var dedi. meğer her şey yalanmış. yalanmış meğer. hızla kapıya yöneldim, kendimi dışarıya attım. melis yola devam etti, ben de kayıkla üsküdar'a geçip Aziz mahmud hüdai hazretlerinin huzuruna vardım. onunla geçirdiğim dakikalar için tanrıdan af diledim ve eve gidip uyudum.
kafasındaki kemalist kız imajı sözlükteki politik çekişmelerle oluşmuş bir şakirtin hayal dünyasını süsleyen gerçekte olmayan kızdır.
(bkz: şakirtlerin fantezi dünyası)
