insanın sahip olabilecegi en güzel seylerdendir, artık özgürsünüzdür, basıp gidebilsiniz istediginiz yere ve sizin kontrolünüzdedir, gözünüz gibi bakarsınız ona en kral arkadastan daha kraldır, düşer kafayı gözü yararsınızda, daha düserken aklınız ondadır, lan gitti mi gidon, lastikler ne alemde acaba diye düsünürsünüz işte bu kadar degerlidir. hele tekerlek boncuklarını taktıgınız gün aman diyim bu ne mutluluktur öyle. ancak ayrılması cok kolay bir arkadastır cünkü yeni kanka tamı tamına onsekiz vitestir ya yaaaaa, hemen satarsınız en kral arkadasınızı ama yıllar sonrada günah cıkarmak icin sözlüge yazarsınız onu, cok özledim ulan. **
büyüyünce çocuklukla ilgili akılda kalan nadir şeylerden biridir. tabii ki yaşanılan dönemle çok ilgisi vardır. bundan 10 sene önce sokağa çıktığınızda dışarıda futbol oynayan, bisiklet süren veya daha farklı oyunlar oynayan çocuklar görmek mümkündü. o zaman bilgisayarı olan kişi sayısı çok azdı. bu yüzden de çocuklar eve tıkılıp bütün gün bilgisayarın başında vakit geçirmiyordu. okuldan geldikleri gibi hızlıca yemeklerini yiyip hemen arkadaşlarıyla oyun oynamaya dışarı çıkıyorlardı. bisiklet de çocuklar için arkadaşlarına bir hava atma aracıydı. günlerce babanıza bisiklet alması için yalvarıp diğer çocukları örnek verirdiniz. "bak ali'nin babası ali'ye bisiklet almış. ben de istiyorum" derdiniz. baba da dayanamayıp ya size bir sürpriz yapıp bisikleti getirirdi ya da elinizden tutup bisikletçiye götürürdü. bisikleti alıp sokağa çıktığınızda ise mahalledeki çocuklar etrafınıza toplanırdı. hepsi de bisikletinizi sürmek isterdi. mahallede başka bir çocuk bisiklet alana kadar da mahallenin en güzel bisikletine sahip olurdunuz. bu günlerde ise bunlara ne yazık ki rastlamak çok zor. çocuklar okulda bir araya geldiklerinde bilgisayar oyunlarından konuşuyorlar. misket oynamayı bilmeyen, bisiklet sürmeyi bilmeyen o kadar çocuk var ki...
Cocuklugun unutulmaz hediyesidir. Teyzemlerin bahcesi vardi,enistem almisti orada gittikce binerim diye. 4 tekerlekli kirmizi bir bisikletti. 7 yasindaydim sanirim. Gozum gibi bakardim. Daha sonrasinda enistem 2 tekerlegini söktü. Basta baya korktum duserim diye sonrasinda alistim. Gorenler altimda son model araba var sanir. Ole havali geziyordum. Sonrasinda bahceden calinmisti. Cok uzulmustum. O gunden sonra hic bisikletim olmadi. Yasim oldu 24 o gunden sonra ilk kez bisiklete gecen sene bindim.
bizim zamanımız da iphone fln yoktu en büyük hayalımız istediğimiz bisikletti küçük bir çocuğun kendi arabası özgürlüğüne kavuşması gibi bir şey asla ve asla unutulmayan gerçek mutluluktur.
