Ilkokul 1.sinif zamanlari ipek gibi saçlari vardi.
Dedim ne güzel kiz lan bu sonra iste siniflar falan ayrildi unuttum gitti.
8. Sinifta bir gün bi kiz geldi sinifa gezmeye tanidik biri bu baktim o bana bakti aaa ktc nasilsin dedi 1. Sinifi beraber okumustuk dedi.
Afet bir sey olmustu kiz.
ilk kez anasınıfında aşık oldum zannetmiştim. aşık olduğum çocukla yan yana oturtmuştu öğretmenim. o kadar mutlu olmuştum ki elini tutma bahanesi ile sürekli el şaklatmaca oynayalım diyordum çocuğa.
Kanka oldum...sonra sezenist şu kızla aramı yapsana dedi yaptım. Beraber kıza mektup falan yazdık. Her gece ağlayarak günlüğüme yazdım bunları ahahaha son cümle şakaydı ama ağladım ya sonra bitti.
18 yaşım. Unutamıyorum. Gerçekten insan ilk aşkı gibisini daha sonra hiç yaşayamıyor. Olmuyor.
iyi yada kötü sonuçlansın. Güzel bir anıydı. Sevim, şimdi evli, Mutlu. Mutluluğu daim olsun. Hep iyi hatırlayacağım. Çünkü bana bu güzel hissi ilk kez en derin şekilde yaşatan insandı.
Hep onu düşünüyordum. Bir zaman sonra açılmıştım ama tam da karaktersiz manik zamanlarıma denk gelmişti. iyi biri değildim o zamanlar. Kız da fark edince onu kalbime gömmem zor olmuştu.
Hep onu görmek istediğim için onun oldugu hiç bir aktiviteyi kaçırmıyordum bide ozamanlar messenger vardı ordan eklemiştim öyle böyle derken konuştum aşk yaşadım harbi harbi platonik kalmamıştı çok sevinmiştim.
ilkokuldaydım ve sevdiğim çocuk başkasını seviyordu. çocuk bayağı popülerdi. sevdiği kızla arkadaştım ama içten içe kıskanıyordum bazen. bunu belli etmemek için can çekişiyordum. her gün eve geldiğimde akşamleyin yatağıma pısıp badem’in sen ağlama şarkısını dinleyip ağlıyordum.
