helede bu devirde bir şekilde her gencin yaşadığı ilk aşkın(ki o aşk falan değildir, o an size öyle geliyor veya öyle olmasını istiyorsunuz) unutulup unutulmaması sorunsalı.
aslında olayın rengini kavrayınca bunların hiç birinin önemi kalmıyor.
ilk aşk, son aşk.. diyorsun ki ben ne yapmışım bunca zaman. helal yol ile bir ilişki ki bu evlilik oluyor harici kabul edilemez; helal yol ile bir ilişki yaşamadığın sürece gerisi boş dostlar. her işte olduğu gibi bu çok önemli hayat basamağında da allah'ın rızası unutulmamalı. sen onun rızası ile doğru yöntemlerle başla ki gerisi çorap söküğü gibi gelir zaten. hiçte endişe etmeyin. nefis bu tabi. şeytan boş durur mu? en az hata ile atlatılmalı. yanlışta ısrar edilmemeli.
yaşanılan hiçbir aşk unutulmaz aslında. aşk sanıp bir iki günlük heves var ise ortada onu bilemem. ama insan gerçekten aşık olmuş ise (öyle on defa değil tabi) unutması mümkün değildir. bir de bunun hiç bilinmeden yaşandığı düşünülürse her şeyin ilki gibi aşkın da en değerlisi ilk olan olacaktır. zamanla hatıralar bulanıklaşır bazıları hiç hatırlanmaz ama hissettirdikleri hiçbir zaman unutulmaz; sadece şekil değiştirir. zaten hep aynı kalsa bir başkasıyla beraber olma ihtimali kalkıyor ortadan.
Daha iyisi bulunursa ve eskiyi aratacak durum oluşursa unutulmayı bırak sikinde bile olmaz insanın.
Eskiyi unutmamak erdeminden faydalanıp kendini iyi hissetmek istiyorsan başka tabii.
ilk aşk unutulması imkansız olandır, alışılır belki ama unutulmaz. Her yeni sevgilide tamamen aklımdan çıktı diye düşünülse de yalnız kalınca bir tek ilk aşk unutulmaz. Saftır çünkü, masumdur sevgisi.
Bir de bana göre yalnızca ilk seferde bütünüyle sevebiliyoruz. Aşkı, sevgiyi deneyimledikçe yeni dersler alıp çıkarımlar yapıp bir sonrakine daha azını verebiliyoruz. Daha az sevgi, daha az güven, daha az dürüstlük.. Canımız yanıyor çünkü, daha temkinli olmaya başlıyoruz ve bu da aşka ters düşüyor.
Yani sonuç olarak ne varsa ilk aşkta var, unutulmaz.
Hala şansınız varsa kaybetmemeye bakın.
