ilkokulda körüklenendir. herkesin bir sevdiği vardır. çoğu o zamanlar kızı rahatsız ederek, onun saçını filan çekerek dikkatini çekmeye çalışmıştır. işte vizyonumuz bu kadardı amk. kuvvetle muhtemel ak parti döneminde olmuştur.
üniversitede yaşamıştım. ondan öncekiler hep çocukça idi. herhangi bir sıkıntı yoktu.
üniversitede yaşadığım da kız başkasını sevdiğini söyledi. geçip parka oturup ağlamıştım 1 saat kadar. arkadaşlarım parkın çevresinde beni gözlemişlerdi acaba ne yapacak diye.
enteresandı. dedemin ölümünden sonra ilk defa bir şeye ağlamıştım ki dedemin ölümü de ağladığım ilk şeydi diyebilirim.
Aşık mıydım değil miydim bilmiyorum ama .
ilk kez biriyle çıkıyordum . Neden çıktığımı bende bilmiyordum gerçekten . Yarıyıl tatilinde eve gitmiştim. Bir iki gün buluştuk. iyiydik yani. Bir gün yine bize gelmişti. Oturuyorduk. iyi gibi değildi o. Sonra ayrılalım dedi pat. Ben bilmiyorum tabi bu işleri. Ne diyeceğimi bilemedim. O gün numaramı falan sildi. Engelledi.
Neyse akşam oldu. Uyuyamıyorum. .saat 2 oldu azıcık uyudum.bir kaç dakka sonra irkilerek uyandım. Korkmuştum . Hemen annemin yanına gittim. O gece annemle uyudum. Demek aşk acısı böyle bişey demiştim kendi kendime.
Unutuldu tabi efendim.
Şiir yazdırır. Üniversite yıllarında ise okulu astırır, ağlamayan seni ağlatır. Bir görse beni diye yana yakila arattirir. Hele birde ayni kampuste ayni meslek grubunda oldugunuzu bildiginiz fakat aranızda etnik koken irk hatta kita farki oolduğunu bile bile sevmeye 4 yıl devam edip... karsiliginda 'sen bana gore degilsin.' mesajini inceden hissettiginiz an iste o aci hep kalir.
