o da bir gariplik olduğunu anlamıştır. birazdan düşecek olmanın verdiği gerginlikten gülüyordur. tatlıdır. ağzını yüzünü yumurarak öpülesi sevilesidir.
"artık etrafı kırıp dökmeye başlıyabilirim yaşasın" dercesine bi gülümsemedir. çocuğun yürümeye başladığını gören ebeveynlerde de benzeri bi gülümseme görülür. "oh be, artık sürekli kucağımızda taşımayacağız, birazda kendisi yürüsün sıpa kollarımız koptu" gibi durum sözkonusudur.
iLK ADIMI ATAN HiÇ BiR ÇOCUK GÜLÜMSEMEZ AKSiNE YUSUF YUSUF OLURLAR. HÖ DEDiĞiNiZ ANDA DA KENDiLERiNi YERE ATARLAR. POSTA GAZETESi YAZARLARI GiBi HiKAYELER UYDURMAYIN.
