Zaten asik miyim diye düşünülüyorsa aşık degildir kişi. Öyle hissedilen duygular, tutkular , vicdanlar , özceriler ... Hepsi bir bütündür. Vazgeçmek neredeyse imkansızdir. Her zaman direnilir. istenir. istemek çok önemlidir. Gururlu aşktan güzeli yoktur. Büyük bir olgunluktur. Sonsuzdur.
masumdur. sonra aşklarınız da sizinle beraber kirlenmeye başlar. ayak oyunları, yalanlar öğrenilir. daha hesaplı kitaplıdır her şey. başka aşklar da yaşarsınız ama asla ilk aşk gibi yalansız, çıkarsız olmaz.
benim ilk aşkımın adı ahmet''di. çokomel gibi bi oğlandı. tabi ki aynı mahalledeydik. sürekli kıyafet değişir, onu görebilmek için apartmanlarının önüne giderdim. birkere gözgöze gelebilmek için bi aşağı bi yukarı yürür, heyecandan ölücek gibi olurdum.
hiç unutmuyorum bir gün oturdum ahmet'e kenarında kalpler, çiçekler olan bir mektup yazdım. ama o acemilikle anneme yakalandım. evde kıyamet koptu. aşkımız ergen psikolojisi konusunda cahil olan zalim annemin dayağıyla başlamadan bitti. *
sonra mahalleden taşındık. aradan yıllar geçti. duydum ki ilk aşkım, yeşil gözlüm lösemiden ölmüş. oturdum çocuk gibi ağladım. sanki o gün sevmişim gibi canım yandı. sonra neden bu kadar üzüldüğümü düşündüm. ahmet benim masumiyetimdi, dizimdeki yaralar, özlediğim mahallemdi. o benim çocukluğumdu.
Kalbimde derin yaradır. Gittikten sonra koltuk değnekleri elinden alınmış salak gibi kaldım. Onun yeri hep ayrı kalacak bana çok şey kattı. Mekanı cennet olsun dediğim mükemmel adamdır.
Sol frame de gördüğüm bir başlıktan buraya geldim. Herkesin farklı farklı tanımladığı kişidir.
Öncelikle herkes takdir eder ki ilk aşk değil son aşk önemlidir her zaman. Fakat şöyle bir durum olduğunu fark ettim:
ilkokul 1den 5e kadar aynı okulda okudum. Memleketimdi, o arkadaşlarımla hala görüşüyorum. içlerinden biri de ilk platonik aşkımdı. Ortaokula geçince başka bi ilçeye, başka bir okula gitmeye başladım. O duygularımdan eser kalmadı ve benim için başka önemli insanlar oldu... şu an dönüp baktığım zaman o anki durumda neyinden etkilendiğimi anlayamıyorum, anımsayamıyorum. Şimdi de en az senede bir kaç hafta görüyorum, tamamen arkadaşım gibi. ikimiz de artık o çocukluğumuzdaki kişiler değiliz.
Dolayısıyla başından beri anlatmak istediğim o noktaya geleceğim. Hayatımızdaki herkes bu olaydaki gibi son aşkımız olmadığı sürece aşk kavramının içini doldurmak bir yana dursun, tamamen anlamsız geliyor. 8 yaşında sizin için aşk olan şey 18 yaşında "çocukluk" oluyor da 18 yaşında olan bir şey 28 yaşımızda neden "ilk aşk"ımız oluyor?
Bu entryi, çocukluğunda ve gençliğinde romantik tabulara maruz kalmış bireyleri hedef alarak yazdım. ilk aşk özeldir, ilk aşk unutulmaz bla bla bla. Bi kere unutmak ne demek? Hayatımızdaki en değersiz insanla bile anılarımızdan parçalar kalır hafızamızda. Ha unutamamaktan kasıt onu sevmekten vazgeçememekse kaybetmezdik o zaman niye kaybedelim. Sizi istemeyen birinden yıllar içinde illa soğursunuz zaten eğer kaybetme sebebi karşı taraf ise.
Neyse çok uzattım, biraz realist olun arkadaşlar. Gerçekte var olmayan olgular yaratıp ne küçüklerinize bunları aşılayın ne de kimseleri zan altında bırakın.
Hayatımda en özel, karakterli, iyi kalpli insandı. Bazı gençlik hataları yapmadıysam (ki aşırı rahat maddiyat yok denecek kadar maneviyat) gibi bir boşluğun içinde, şuan karakterinde insanların övdüğü güvendiği beni ben yapan şeyler onun sayesindedir. Ve toprağa verdim hiç beklemediğim bir sabah aldım haberini. Ve boş beleş eleştiriler herkesin kendine herkes yaşadığını bilir. Hayatın en özeli saf duyguların en kıymetlisi. ilk hoşlantıyla karıştırılan yeganedir.
Anlat anlat bitmez. Cunku o ilktir. Size ilk o oyle bakmistir. Size ilk o oyle dokunmustur. Sizi ilk o oyle sevmistir. Ilk o sizin kalbinize dokunmustur. Dudaklarina degdiginizde ilk ve sadece onun dudaklarinda midenizde kelebekler ucusmus ve heyecanlanmissinizdir. Ve evet bu sonuncusu bi daha omrunuz boyunca olmayacak. Ben kendi hayatimdan bi hikaye yazmayi dusunuyorum. 3 senemi anlatacagim. Serbestmi sozlukte acaba bilen varsa ozel mesaj atsin.
kendisi çoktan evlenmiş olmasına rağmen yıllar sonra bile rüyanıza girerek psikolojinizi sikertebilmektedir. evet o ilkokuldaki sümüğünü yiyen kızdan bahsediyorum.
insan bir yıl sonra ancak aşık olduğunu anlar. Sürekli görmek ister ama neden görmek istediğini anlayamaz. içindeki duyguyla savaşır ama yenemez. Sonra bir anlarkı " ben aşık olmuşum, aşk dedikleri buymuş "
Tabiki bu flört, zina etmeyen gençler için geçerli bir haldir. Zira yeni nesillerin gerdekte ne yapacağını öğrenmek için sadıca ihtiyacı yok.
seçim yaparak aşık olmuştum üç aday vardı ooo piti piti yaparak birini seçtim ve inancınız olsun 2 yıl boyunca bidiğin piskopatlık derecesinde aşıktım.
tüm detayları ile beyninize kazınan aşktır...keşke devam etmiş olsa dediğiniz aşktır...ilk aşk, aynı zamanda ilk ihanettir, ilk hayal kırıklığı ve ilk güvensizlik nedenidir.
ilk aşk, ilk yangın uğruna şiirler yazdığım kadın, senden sonra kimseyi senin kadar sevemedim, sana yazdığım şiirlerin bir benzerini dahi yazamadım. her şey sende güzeldi. aşkının acısı bile tatlı, senli rüyaları gözlemek, uykuyu almış gözlerle uyumaya çalışmak, zihnime kazınmış güzel gülüşünü yeniden görebilmek için...yeniden gül bana, sabah güneşi yüzüme vurduğunda o güzel kıvırcık saçların uyandırsın beni, yeniden göreyim ama rüya olduğunu bilerek buruk bir tebessümle uyanayım yeter ki rüyalarım sensiz kalmasın.
ilk aşk tertemiz ve saf duygular beslediğin kişiye karşı hissettiğin beyin yanılsamasıdır.
bu arada dediğini Kabul etmiyorum. ilk aşk her zaman farklıdır. Her zaman yeri ayrıdır. Belki son kısmına katılabilirim ama ilk kısmına katılmıyorum. ilk kalbinin çarpışı, ilk bakışman, ilk el ele tutuşman, ilk öpüşmen hep ilk aşkınla olmuştur. Üzerinden ne kadar geçerse geçsin hatırlarsın.O yüzden ilk aşk her daim farklıdır. O saf duygu ile karşı tarafa bakışını hiç unutamazsın, unutmamalısın da. Güzelliğini de zaten saflığından alır.
çocuklukta aşıktık birbirimize, sonralarda arkadaş olduk. hala konuşuruz arada. kızın yaşamadığı şey kalmamış. en son uyuşturucu yüzünden hastaneye yatmış tedavi gördü. psikolojisi çok kötü, gece dışarı çıkamıyor. tek başına kalamıyor falan. düzelir umarım. değer verdiğim bir insan hala, zira çocukluğum aklıma geliyo onu görünce.
acısını hala hissettirendir. hele ki sonsuz olacağına inanılıp korunaklı bir yerde çiçek gibi narin büyütülmüşse...
çekip koparamazsın da, çıkardığı her dal her yaprağın verdiği acıyı da hissetmeye devam edersin.
aklının bir köşesini esir alır da hükümdarlığını sürdürür.
çaresiz izlersin, solmasını beklersin.
