Oğuzhan. Karşıya yeni taşınan panjurlu evin tek çocugu... 4. Sınıfa gidiyordum ve lise 2 de tekrar farklı bi şehirde annesiyle karşılaştım... Ben seni tanıyorum dedi.. aileler hemen kaynaştı.. oğuzhan geldi... sonra yakamdan düşmedi..
ilkokulda aşık olmuştum adı Zeynep ti. Abisi hafif derecede engelli olduğu için sağa sola çatıp olay çıkartan biriydi. Ondan ciddi derecede korkuyordum. Hiç açılamadım ve hep Zeynep'le bakışır kaçardım.
akşam yemek masasında tüm aile fertlerine artık aşık olduğum insanı bulduğumu ve onunla evleneceğimi söylemiştim. tabi çocukla böyle bir konuşma yok. çocukla sadece bakışma, silgi alışverişi falan var. sen nerden evliliğe gittin.
feyza. ergenlik zamanı platonikliği. yazdan yaza erdek hava kampında ortamda görüşürdük. sonra tabi artık gidilmez oldu. yazlık satıldı vs. istanbul'da 1 kez buluşmuştuk. yıllar sonra ankara'da askerdeyken sokakta tesadüfen karşılaştık. selamlaştık ayaküstü hatır sormalardan sonra herkes kendi yoluna gitti. duygularımı hiç söylemedim, telefon numarası hiç istemedim. arkasından sadece baktım kaldım. bir daha görmedim. bir daha aşık olmadım. derken zaman geçti orta yaşlara geldik. bir süre sonra da öleceğiz.
Başlığı görünce bir duraksadım. Baya bir düşündüm fakat hiç aklıma gelmedi. Daha sonra annemin dedikleri aklıma geldi. 3 4 yaşlarımdayken oturduğumuz binanın karşı apartmanında esra diye bir kız varmış. Ben hep ona güzel esra diye seslenirmişim. Sanırım bu sayılabilir. O yüzden sanırım ilk aşkımın ismi esra. Eylülden beri tanışmak için uğraştığım ama red yediğim kızın ismide esra. Bir an için aynı kişiler mi diye düşündüm ama annemin dediğine göre esmermiş çocukluğumdaki esra. Şimdiki ise kızıl. Hayat insanı nelerle karşılaştırıyor...
Muhammed Ali'ydi. Şimdi yazarken bile elim bi gitti geldi. Hem üzüldüm hem utandım niye bilmem. ilkokulu okuyordum ve pek saftım o zamanlar. Sınıfın popüler kızı vardı hani şu teneffüslerde herkesin yanında olmak istediği kızlardan. Benden de pek haz etmezdi. Hoşlandığım çocukla da arası iyiydi. Beşinci sınıftayken tüm sınıfı bana karşı örgütlemiş yolumu kestirip dövdürtmüştü. Sonraki günlerde de her okula gittiğimde sevdiğim çocuktan dayak yemiştim. işin garip yanı dayak yiyor olmama rağmen her sabah okula onu görecek olmanın heyecanıyla gidiyor olmamdı sanırım. Ne günlerdi be...
