Genel toplamda güven.
Güvenin bittiği ya da küçük de olsa sarsıldığı anda ilk kıvılcım baş göstermiş demektir. Bundan sonrasında her sorunun temeli budur.
Güvenmezsen sevemezsin. Güvenmezsen birlikte yürüyemezsin.
Şüphe insanın en derin yaralarındandır.
Tamam çok abarttım ama güven önemli.
çiftlerin birbirlerinin kişisel alanına saygı göstermemesi. birbirlerinin sınırlarını bilmemesi veya bilip de saygı duymaması. aşık olan iki insan ilişkileri dışında farklı yaşam rollerine sahipler. bazı noktalarda farklı değerlere de sahip olabilirler. Bunu göz önünde bulundurup beklentiler yeniden düzenlenebilir.
Kişilerin birbiri üzerine çok düşmesi.
Aşırı sahiplenme.
Çalışıyorsa işinde kötü geçen olayları sevgiliye yansıtmak.
içine kapanık olup çözüm yolu aramamak.
Gibi nedenler.
sürekli dipdibe olmak, karşıdakini didiklemek, hesap sormak başı çeker. insanlar birlikteliklerinde sevdikleri insanın bir birey olduğunu unutup, her şeyin hesabını sorma, özel alanlarına müdahale hakkını kendilerinde buluyorlar. hal böyle olunca bir taraf boğulup kaçıyor. kimse kimsenin sahibi değil, ilişki sadece bir yol arkadaşlığı ah bir anlasalar.
Sanırım insanları değiştirmeye çalışmak...
Çok değil, 25 yaşındayım ve 2 tane ciddi ilişki yaşadım. Hepsinin bitiş sebebi; " birbirini değiştirmeye çalışmaktan dolayı " oldu. gözlemlediğim ve yaşadığım kadarı ile insanlar, insanların belirgin özelliklerinin kendine uygun olduğunu düşünüp aşık oluyorlar.
Aşık olmak zaten çok zor bir hissiyat olmasına rağmen, o an senin psikolojinle de alakalı olarak o hareketler; muhabbet, sohbet, işve artık her ne ise.. Sana çekici geliyor ve sen bir şekilde bir şeyler hissediyorsun.. Ama zaman ilerledikçe o güzel görünen tavırlar, ilişki sürecinde yerinde reaksiyon veremeyince sıkıcı hale geliyor ve (olay kesinlikle yine psikolojik) durumdan soğuyorsun.
Hepimiz aşk konusunda biraz nankör olabiliyoruz yani.
Belki doğru insan olmadığı anlaşılıyor, belki hayaller örtüşmüyor, gelecek planlarınız ortak değil, aileler problem yaratıyor.. oluyor da oluyor yani. kimi insan doyumsuz, kimi insan terbiyesiz oluyor, kimi yalancı oluyor, kimi umursamaz..
Bazı noktalarda " bu da öyle bir karakter " demek en doğrusu sanırım..
Çünkü onay görmeyen her davranış, insanın içindeki anarşi hissiyatının dürtülmesiyle birlikte ters etki yapar ve insanı yanlışa sürükler. insanı rahat bırakmak, düşünmesini sağlamak, karşıdakinin fikrine önem vermek ve onun da bir birey olduğunu unutmamak çok önemli..
çok geniş kapsamlı bir konuyu tek bir noktada birleştirmeye çalışmak da en zoru...
o yüzden geniş bir liste olabileceğine inanıyorum. Herkesin yaşadığı kendine olduğu gibi, herkes de farklı bir karakter sonucunda. iki benzer ya da zıt karakterin veya bu bir araya gelen insanlar nasıl olmalı konusunda bir klişe varsa eğer " o kilişeye uygun olmadığını görmek kendin için " yeterli oluyor sanırım ilişkinin yıpranması için..
Ama birşeylere hazır olup olmamak da çok önemli, söylemessem içimde kalırdı üzgünüm. yalnız olmak çok güzel lan.
En ufak seyde ayrilmaya kalkmak. Ayrilmak kelimesini cumle icinde kullanmak. Kisilerin birbirine ozel alan tanimamasi, her seyi ana karnindaki tek yumurta ikizleri gibi yapmaya calismasi.
