Etrafımda sevgili/evli olan çiftleri bazen gözlemlerim. Birbirlerine olan tutumlarını, davranışlarını, toplum içerisinde birbirleri ile olan iletişimlerini bu ufak gibi görünen detaylar kocaman bir buzdağı hakkında az çok fikir sahibi yapıyor beni.
Günümüz ilişkileri ile bundan 62 sene önce evlenen Dedem ve anneannem arasındaki ilişkiyi mukayese ediyorum, ölçüyorum, tartıyorum.
85 yaşındaki Dedem anneanneme bebeciğim diyerek bakıyor, ağzına besliyor. Sivrisinek ısırsa tansiyonu çıkıyor, kıyamıyor. Bu bayram dedeme neden bu kadar sevdiğini sordum;
“O bana bu yaşıma kadar baktı, Benimle tarlada çalıştı. Eve getirdiğime bir kere bile karşı çıkmadı, isyan etmedi. Elimizde olanlar ile yetindi, bana beş evlat yetiştirdi, benim bir şeyimi eksik etmedi. Üç ay çalışmaya gittim bir kilo toz şeker ile yetindi, allah bize daha da çok verdi..” diye konuştu.
Çivi gibi çakıldı bu sözler beynimde. Sonra günümüz ilişkilerine bir baktım, insanlar evinin mobilyası, düğünde takılan altınlar, çeyiz ya da telefon için tartışıyor, kavga ediyor ve eşi olan/olacak kişiye ağza alınmayacak sözler ediyor. Kaynanası ile bir şey yokken kavga eden onca insan varken anneannem dedemin annesine uzun süre bakmış, bir kere de ses etmemiş.
O zamandan bu zamana ne değişti de biz bu kadar değer bilmeyen, kıymet bilmeyen, hep bana hep bana diyen insanlar olduk?
Dedem hastaneden çıktı, eve ilk geldi ağladı anneannem elini öpünce. Bu insanların torunlarıyken ne ara aynı anda on kişi ile flörtleşip kalbimizi kirleten insanlar olduk?
Farkındalık burada devreye giriyor işte, toplum olarak nereden geldiğimizin ve nereye gittiğimizin farkında değiliz.
Kalbimizi kirletirken bunları okuyunca böyle ilişkiler istiyoruz, peki kendimize bakıp eksiklerimizi görüyor muyuz?
Birçoğumuz hayır.
Bu yüzden karşımızdaki insanın farkında olalım, değer ve Kıymet bilip saygı duyalım.
Yozlaşmadan sevgimizi bitirmeden göçelim şu üç günlük dünyadan.
minik minik, sacma sapan detaylardan kavga cikarilmasi.
bir gun cok mutlu, bir gun cok mutsuz olan; duygusal stabilite yakalayamamis psikopat bir sevgili.
surekli drama yaratarak ilgi odagi olmaya calisan hasta ruhlu insanlar.
Ya da bunlarin bir kaci bir arada ( dusunemiyorum )
Bence en buyuk sebep askin bitmesidir. Bir gun biter her iliskide, kimse bunu itiraf edemese de.
Başlama noktasıdır. Başlama noktası Var ise, bitme noktası da gelecektir. Başlayan her şey biter. Başlamayan hiçbir şey bitmez. Şair bu yüzden söylemiş: "Aşk başlamadan güzel" Diye...
bir ilişkiyi ciddi manada başlatacak ve bitirecek iki şey vardır. birincisi güven, ikincisi ise birbirini anlamaktır. tamam belki aynı pencereden bakmayabilirler ama pencereler aynı manzaraya bakmazsa maalesef olmuyor.
sevgilinizin telefon şifrenizi öğrenmesidir. zira illa ki suç unsuru teşkil edecek bir şey bulacaktır. hiç olmadı geçmişten kalan eski bir sevgili fotografı bulur 6000 fotografın olduğu albümünüzün içinde ve o kanaldan yürür gider.
