son çabalarla bir umut sevgilisine pahalı hediyeler alarak ilişkinin kurtulacağını sanan ve aşk acısının yanına kredi kartı ekstre acısı da eklenen erkektir.
-hayatım bitsin artık, ben ayrılmak istiyorum.
-tamam sonra görüşürüz o zaman ararım akşam seni.
-yok yanlış anladın bitsin diyorum finish ayrılık yani.
-tamam konuşuruz gene.
-hay ben senin neyse ben rehberden siliyorum numaranı, arama beni.
-tamam işten ararım canım ben hadi görüşürüz.
obsesif olabilir... canı yanar ve iq'su doğrultusunda bu deneyimini; üretimlere, kariyer başarılarına ve daha seksi partnerlerle olan ilişkilere dönüştürebilir veya sayısız el ateş ederek/defa bıçaklayarak, döverek öldürebilir terk eden partneri.
Çaresizliğin ete kemiğe bürünmüş hali olan erkektir.
Özellikle "ilişkisinin bittiğini anlamak istemeyen kişi" değil de erkek diye belirtmek istedim, çünkü aynı olmadığını düşünüyorum.
Hele bu kişi bir de arkadaşınızsa, anlatamazsınız da durumu. "Abi" dersiniz, "Kıza biraz zaman ver". Ama o her daim ulaşmaya çalışır. Akıl veremezsiniz, sadece verdiğinizi sanırsınız ama o bildiğini okur. Haftalarca, aylarca. Tünelin içindeyken doğrultuyu göremez, yanlış yöne gittiğini bilmez, arkadaşı olarak size sadece onun acı çekişini izlemek kalır. Göz göre göre hem de.
Ağzına yumruğu yapıştırıp "Yapma amına koduğum dur dur iki dakika!" demek istersiniz, dayanamazsınız ama işte... Arkadaş lan.
2. perde şöyle bi soruyla başlar "Bitti di mi?" der size. Sadece boynunuzu bükebilirsiniz, elinizi onun omzuna koyabilirsiniz sadece. Ki ben bu soruya "evet" diye cevap verebilecek bir delikanlıyla tanışmadım henüz, olsa da delikanlı olmaz zaten. Son bir çaba sarf eder "Ben de konuşayım, bitti diyeyim" der. Ama son çırpınış işte. Gözüne bakarsınız, o anlar, durulur.
Kimse tek kelime bile konuşmaz. Kafanızı eğer göz ucuyla ona bakarsınız. "Bira almıştım gelirken" dersiniz, "Yok" der sadece.
