ne yazık ki çoğu kadın-erkek ilişkisinin mutlak sonu, başka bir seçenek hemen hemen yok gibi... çok çok az sayıdaki çift aşklarını yıllar geçtikçe sevgiye, saygıya, arkadaşlığa, kıla tüye devşirebilip uzun süre beraber mutlu olmayı başarabilmekteler. geriye kalan her ilişki giriş evresinde aşk, tutku ve heyecanla, gelişme evresinde sevgi ve derinden bağlılıkla yaşanmakta, sonuç evresinde ise aldatma, birbirini yıpratma, hayatları cehenneme çevirmeyle sonlanmakta. onun için dünyayı karşınıza alabileceğiniz, en güzel sevişmeleri yaşadığınız, hayatın her anında yanında olmasını istediğiniz o "dünyanın en değerli varlığı"na belli bir zaman sonra dokunmak bile istememek, tahammül edememek, bunalmak, kaçmak, aldatmak, karşıdaki kişi yalvarsa da onu duyamamak, ne kadar acı... ama gerçek.
sevgilinin yanında hiç umursamadan, sıkılmadan gaz çıkarıp pişkin pişkin yüzüne baktığı andan itibaren sen o ilişkiyi bitirene kadar geçen sıkıntılı zamandır.
ya ne olacağıdı? sen her muhabbete girdiğinle arandaki hadiseye "ilişki" yaftasını yapıştırırsan böyle olur işte azizim. o yüzden verme bir isim, yık bütün beklentilerini, yak bütün fotoğrafları da. bak bakalım bir daha seni rahatsız edebiliyor mu?
