Aşka dayalı ikili ilişkilerde, karşındakinin zaten yapması gereken bir şeyi yaptığında ona teşekkür etme samimiyetsizliğidir.
Şimdi şöyle düşünelim ki, biriyle sevgilisiniz, aşıksınız o da size aşık. Bu durumda bence çiftler arasında görünmez bir sözleşme vardır; merak etme, önemseme, aldatmama/aldatılmama isteği, sevme, değer verme gibi. Eğer bunlardan herhangi birini yaptığınızda teşekkür ediliyorsa buz gibi bir soğukluk yaratılmış oluyor. annenize sizi emzirdiği için teşekkür etmek gibi bir şey çünkü bu, pek tabi yapmayabilirdi, yapmayan yok mu falan ama bir yanda da olması gerekenler var, genel geçer kurallara göre, ve onlar yapılmış. Sevgililikte de bu böyle.
Sevgili olmak, birine sevgilim demek bu olaylar zaten belli başlı şeyler olmadan olan bir şey değil. Bi zahmet sevgiliniz hastalandığında merak edip, endişelendiğiniz için teşekkür edilmesin ya.
-neyin var, nasıl oldun, endişeniyorum haberdar et beni canım..
-çok incesin tatlım, çok teşekkürler
Oldu mu, bence olmadı. Bakkala, kuryeye, iş arkadaşınıza teşekkür edersiniz bu da iyi ve hoş bir tutumdur ama sevgiliye yapınca artık o da herkes gibi oluyor sanki. Oluk oluk samimiyetsizlik resmen.
bakkal, kurye ya da iş arkadaşınız da işini yani olması gerekeni yapıyor ama yine de teşekkür ediyorsunuz. bunu kibar bir insan olduğunuz için yapıyorsunuz. karşınızdaki insanı taktir ettiğinizi belirtmek için yapıyorsunuz. özellikle ikili ilişkilerde karşınızdaki insanın sizi üzen ya da rahatsız eden davranışlarını belirtmek kadar sizi mutlu eden davranışlarını da belirtmek önemlidir. güzel şeyler yaptığı halde hiç taktir görmeyen insan bir süre sonra güzel şeyler yapmaya çalışmaktan vazgeçecektir. size karşı yapılanlara "ben zaten bunu hakediyorum" burnu havadalığında yanaşmak size kaybettirir.
keşke herkes daha çok teşekkür etse, daha çok özür dilese dünya daha kibar, daha sıcak bir yer olsa.
