bazen susmak, son aşamada söylenmesi gereken şeyleri, anlık duyulan öfkenin etkisiyle zamansız söylemeyi engeller. daha sakin düşündükten sonra, kavga etmeden konuşmayı sağlar. bazense susmak, karşı tarafa en büyük cezadır. bardağın taşması beklenir konuşmak için...
Huzuru susmada buldum diyebilirim. Kocam sülaleme de sövse susuyorum. Eskiden car car cevap veriyordum. Ne kadar saçmaymış! Şimdi hiç polemiğe girmediğim için tartışamıyoruz bile. iyi oldu bu susma işi.
bir ilişkide susmanın yanısıra, anlaşmazlık yaşanan durumlar karşısında bile birbirini gerçekten tölere edebilmek önemli bence.
her iki tarafın da, yeri geldiğinde alttan almayı bilerek hareket etmesi ve karşılaştıkları o yıkıcı durumu onarmak için gösterdikleri çaba ile bir ilişki sağlıklı şekilde yürütülebilir ancak.
Sustuğun için de ödül vermiyorlar emin olun.
insan bir yerden sonra kendi psikolojik sağlığı için susuyor. Benim gibi kavga sevmeyen biriyseniz her tartışma sizi yıpratır. Kafanıza takılır hayatınızı mahveder. Ben de kendimce bir yol seçmiş susarak psikolojimi dengelemeye çalışmıştım.
Ama inanın bu insan tartışmıyor, sabrediyor diye kimse sizin bu tavrınızı kıymetini anlamıyor. En iyisi öyle bir yerde hiç durmamak, o insanla hiç muhatap olmamakmış.
Fikirlerim bana ait. Sonra birileri gelip genelleme yapıyor akıl veriyor falan demesin.
Ne için susulduğuna bağlı bir kavramdır. Suçsuz da susar, suçlu da icabında. En makbulü dinlemek için ve/ veya adam sansınlar mantığı için susulmasıdır.
