her birliktelikte devlet tarafından yasal olarak mecburi tutulması gereken süreçtir.
biz birbirimizi tanıyoruz, gerek yok filan.. *
iki karşı cins, birbirini istediği kadar önceden tanıyor olsun, hatta beşik kertmesi olsun, o tanışıklık ilişki haline geldiğinde işin rengi değişiyor.
belki önceden biliniyor olsa bile gülünüp geçilen o saçma huylar artık feci şekilde rahatsız etmeye başlıyor.
çok fazla irdelenebilecek bir konu, o yüzden kısaca diyeceğim şu ki, biriyle bir beraberlik ihtimalini ilk düşündüğünüzde içinizde nasıl bir tahmin oluşuyorsa büyük ihtimalle o tahmin doğrudur. aksi yönde şansı zorlayıp hoş ve boş maceralara girişilmemeli.
çok gereksiz ve anlamsız olduğunu düşündüğüm süreç. hem ilişkiden önce olmaz mı o deneme faslı? ilişkiye başlamak birşeyleri kafada oturtup öyle 'he' demek değil midir? ha illa garanti olsun, deneyelim deniyorsa o zaman sadece deneme süreci olmalıdır, sonuç olumlu olursa ilişki sürecine geçilmelidir.
ilişkide deneme süreci diye birşey yoktur. iliski ya vardır ya yoktur. denemesi olmaz. ama ilişkinin evreleri vardır. önce tanışıklık, sonra arkadaşlık, sonra sevgililik, sonra tabiki ciddi düşünüyorsa nişanlılık sonra da evlilik. bu sıralama ikilinin elektrik ve aralarındaki sevgiye göre hız kazanır ya da ilerlemez. niyet ciddiyse buna göre düşünülmesi, ben bu adamla ya da kızla evlenmeyi düşünebilir miyim? diye ilk başta düşünülmeli, kısa süreli gönül maceralarıya ne kalp ne de beden yorulmamalıdır, mantıklısı odur. fakat gönül mantık dinlemeyeceği için ve farkli durumlar da gecerli olacagi icin, her zaman bu durum geçerli olmayacaktır.
sözleşmede öngörülmüşse 2 aylık sürede taraflar herhangi bir ihbar öneline uymaksızın tek taraflı tazminatsız fesih hakkına sahiptir. pardon o başka deneme süresiydi gerçi.*
evlilik öncesi 1sene yeterli. ama evlendikten sonra evliliğin deneme süreci başlar. ki bu en az 4 sene olmalı.
en az 4 sene evli kalamadığınız bir eşle çocuk sahibi olmayı düşünmeyin.
