"ala ala hiçbir şey bırakmadım ki." diye düşünmeden, yüzsüzce istemeye, kendi şartlarına uydurma çabalarına devam eden insanlardır. siz verdikçe, bunu sizin göreviniz olarak addeder. lütuf olarak görmez artık. almadığı tek şey vardır. onu da vermek gerekir. o da, okkalı bir tekmedir.
iki insan arasindaki iliski, ver ve al, ver veya al uzerine kurulu olamaz. veyahut yalnizca al ama verme de olamaz. dengeli bir iliskide insan hem verir, hem de alir.
bir iliskinin omrunu belirleyen bu verip, alma dengesidir. surekli veren taraf bir sure sonra ne oluyor yahu der. surekli alan ise bir sure sonra ne vermek gerektigini unutur. o hassas denge cok muhimdir, hep almak uzerine kurmussa bir insan bir iliskiyi, veren bikiverir bir gun vermekten. iste o zaman gecmis olsundur o hep alan obura, caylar hidir'a!
aslinda bunlar acimasiz yaratiklardir. iliskilerini genelde maddi olarak almak uzerine kurarlar, alacaklari bittikten sonra, arkalarina bakmadan cekip gidenlerdir. gittikten sonra geride biraktiklari kirik kalpler hic umurlarinda olmaz...
kendilerini ağırdan satan, bunu da kendilerine nam yapan insanlardır. hep alırlar, zorundadırlar, çünkü kendilerine yetecek bir benleri yoktur. yaşarlar ama hayatta oradan oraya savrulurlar. sonra yok olurlar.
