Vefat ettiğini öğrenmemle yıkıldım. Neler yaşamıştır, neler hissetmiştir, ölmeden önce neler anımsamıştır son kez, neler geçmiştir aklından. Bütün gece sadece bunu düşündüm, uyuyamadım.
"öldüğümde herkes duyacak" demiş. Öyle de oldu.
"insan yaşamamayı yaşayarak öğreniyor" demiş. Nasıl bi ruhsal bunalımdaydın kimbilir.
Hâlâ inanamıyorum. Erken ayrıldın aramızdan. Ayrılmak istedin.
Ruhun şad olsun.
Geçen sene, bugün hayatına son veren güzel insan. 1 yıl geçmiş aradan.
Nolursa olsun yaşamak mı yoksa çekip gitmek mi. 1 yılda senin için bunu çok düşündüm. Erdem bugünü görse daha iyi olmaz mıydı, yoksa görmemesi mi kendisi için iyi oldu, diye. Ölümün, senin tahmin edemeyeceğin kadar etkiledi beni. Bu senin kararındı, bu yüzden hep Saygıyla anıyorum.
Vefatının yıl dönümü, toprağı bol olsun.
Ölümü doğum gibi normal karşılarken, intiharı buz gibi ürpertici ve soğuk buluyorum. Onu buna iten sebepleri ve yaşadığı ruhsal çıkmazın sancısını içimde hissetmiştim öldüğünü öğrendiğim gün. Umarım burda olduğundan daha huzurludur.
