mp3 çalarımdaki parçaların hep "s" harfi ile başlayan gruplara ait olmaları.
geçen şarkı dinleyeyim diye pc'den mp3 çalara attım şarkıları. iki hafta kadar dinledim. playlist'i yenileyeyim diye taktım bilgisayara, sonra farkettim ki mp3 çalara attığım parçaların sahibi olan gruplar hep "s" harfi ile başlıyor. bu gruplar; slayer, seether, staind, system of a down, six feet under, soil. bunlar ilginç şeyler. eyyorlamam bu kadar.
dün akşam başıma geldi bir tanesi. 2011 de askerden izne geldim. hazır istanbul'a inmişken arkadaşlarda kalayım dedim. kadıköy'den üsküdar'a gitmek için taksiye bindim. taksi şoförüyle sohpet ettik. asker olduğumu söyledim. onun da asker arkadaşı benim memleketli çıktı. askerdeyken baya yakınmışlar hemen aradı arkadaşını sohpet ettiler. sohpet esnasında şoföre demiş ki sor bakalım şunu şunu tanıyormuymuş diye. bana söyledi ben tanımıyordum.
yıllar sonra dün akşam eniştem aradı. dedi bizim alt kata benim eski arkadaş taşındı. taşınan kişi bana eniştemin ismini sordurtan kişi. adam unutmamış ismimi ve soy ismimi. 5 yıl sonra hatırlayıp beni aradılar. daha da tesadüf olanı da o zamanlar amcamın kızıyla evli değildi eniştem. türk filmi gibiydi. baya kafa karıştırıcı biliyorum.
Geçen sene katıldığım bir konferansta oturduğum sıranın tam önü ve tam arkasında olmak üzere iki lise arkadaşıma rastlamam. Yani istanbul gibi bir yerde o büyük salonda Nasıl arka arkaya denk gelebilir insan?
dün sabah uyandığım andan itibaren akşama kadar aklımda tek bir şarkı dönüp duruyordu, 2010 yılında dinleyip sevdiğim şarkı, melodisi kulaklarımda, adını bir türlü hatırlayamadım.
bugün, az önce death proof u izledim ve filmin sonunda bilin bakalım hangi şarkı çaldı?
april march-chick habit.
dün bi türlü adını hatırlayamadığım şarkı meğer bu filmin soundtrackinde varmış ve bugün karşıma çıktı.
bu kadarı da olamaz dedirten bir takım tesadüflerdir. şu an burada bahsetmeyeceğim çünkü özel bir şey ama "nasıl yani ya..." dedirtti bana.
tesadüfün sınırlarını zorlayıp metafizik boyuta geçmeye çalışması oluyor sanırım bu. inançlı biri olsaydım kesin tanrı yapıyor bunu derdim. bariz bir işaret çünkü bu, üstelik milyonda bir olasılık ile ve zamanlamasıyla. mesela seneler sonra, en azından birkaç sene sonra böyle bir şey yaşasam yine etkileyici olurdu ama hem olan olayın kendisi hem de zamanlaması birleşince kafan acayip şekilde karışıyor. bu nasıl iştir anlamadım. hayatımda zaman zaman ilginç tesafüler oldu ancak bu cidden çok acayip.
asıl önemli olana gelirsek; o da şimdi ne yapmam gerektiğidir. her şeyi normal görüp başıma gelen şeyi yaşamalı mıyım, yoksa buna bir anlam verip vaz mı geçmeliyim?
Bugün üniversite hocamın Yusuf ile Züleyha kıssasından bahsedip bunu okudunuz mu diye sorması ve okumadıysak okumamızı önermesi, ardından akşam kitapçıya gittiğimde rastgele bir kitap çekip alayım dediğimde elime Nazan Bekiroğlu' nun Yusuf ile Züleyha kitabının gelmesi. Benim için ilginç bir tesadüf oldu.
bir keresinde yolda yürürken bir şey beni çekiştirerek durdurdu. ne oluyoruz derken bir de baktım ki benim ceketin düğmesi yolda geçişmekte olduğum bir kızın ceketinin iliğine geçmiş.
-aynı olay bir filmde tarık akanla hülya koçyiğit'e olmuştu. ben de şans yok ki bir tarıkla rastlaşamadım. neyse- kızla gülüştük düğmemi ayırınca ayrıldık.
ertesi gün yeni kayıt yaptırdığım okullarımdan birine gittim. bir gün önceki düğme kardeşimi görünce çok şaşırdım. ikimiz aynı hocanın öğrencisiymisiz meğer. çok güzel bir kızdı bu arada. bir ara pop star olmuştu. ama ünü çabuk bitti. sonra ne yaptı bilmem.
Askerde er gazinosunda bir avuç iyi arkadaşımla oturuyorduk. Televizyonda üst devre denen tek hücrelilerin favori dizilerinden medcezir vardı, önceki günlerde yine aynı dizide liseyi okuduğum binanın alt katında çekilmiş bir sahne görmüştüm, arkadaşlarıma göstermiştim "lan eheeaeea burası bizim okul" diye. Yine o gün de Medcezir'de bir hastane sahnesi bizim bina ve tam da 12. sınıfı okuduğum küçük sınıfta geçiyordu, hastane odası yapmışlardı sınıfımı. Yine çok şaşırarak "lan eheae eheaae burası benim sınıfım" diye coştum. Sonrasında dizi reklama girdi, kanallar değişmeye başladı. Powertürk'te Gece Yolcuları'nın klibi oynuyordu, "aha" dedim içimden, çünkü klipte Gece Yolcuları'nın en parlak zamanlarında grubun bateristi olan coğrafyacı Bülent Hocam da vardı! Tam o sırada Mehmet dönüp "gruptan birini tanıyorum deme ahshha" dedi.
sabah 6 da kalkmışım. malıma mal katmak için bir sürü hesap yapıyorum. bazen korkuyorum bazen umutlanıyorum. tüh kaybetmişim. oo iyi kazanmışım falan.
o arada radyo da çalan türkü
(bkz: dünya kadar malın olsa ne fayda)
hatta ne olduysa 2 kere çaldı türkü. takıldımı artık bilmem.
Buraya yazabileceğim, dünya'nın ne kadar küçük olduğunu gösteren birbirinden ilginç 3 tesadüf yaşadım.
1) Yeni aldığımız arabaya multimedya ekranı taktırmak için bu tür ıvır zıvırları satan bir dükkana uğramıştım. Aracıma uygun ürünlerle ilgili bilgi alırken dükkan sahibi montajı kendilerinin yapmadığını oto elektrikçi bir ustaya yönlendirdiklerini söyledi. Hangi ürünü alacağıma daha karar vermediğim için sipariş vermeyerek dükkandan çıkmıştım. Zaten araca multimedya taktıracağımız için evdeki araç navigasyonu boşa çıkmıştı ve letgo üzerinden bu navigasyonu satmaya karar verdim. Hemen o akşam adamın biri navigasyona talip oldu ve ertesi sabah buluşmak üzere sözleştik. Adam arabanın içinde navigasyonu denerken biraz sohbet muhabbet sonrasında adam yukarıda bahsettiğim araç multimedyası satan dükkanın montaj için yönlendirdiği usta çıkmıştı. Daha sonra multimedyayı direkt bu adamdan alıp montajını da bu adama yaptırarak işi biraz daha ucuza kapatmıştım.
2) Yıllar önce Facebook'da amerikan seri katilleriyle ilgili bir grubu takip ediyordum. Gruptan birçok arkadaşım olmuştu ve bazılarıyla epey samimiydim. Daha sonra grup zucclandı ve üyeler de iletişimi kaybetti. Aradan 6 sene falan geçtikten sonra büyük bir tesadüf sonucu gruptan iki kişi beni tekrar bulup aynı günün aynı saatinde bana mesaj yazmışlardı ve ikisi de halen daha öteki ile iletişimde olup olmadığımı soruyordu.
3) Yaşadığım en büyük tesadüf sanırım buydu. Bulunduğum şehirde aynı marka model araca sahip kişilerin bulunduğu bir whatsapp grubuna katılmıştım. Bir gün grupta konu ayıplı araç satımında alıcının nasıl hukuki yol izlemesi gerektiğinden açıldı. Zamanında aynı konudan dolayı birilerine dava açtığım için adama tüm başımdan geçenleri, nasıl yol izlediğimi anlattım. Aynı zamanda gruba dahil olanlara arka cama yapıştırmaları için grupla ilgili küçük bir sticker veriyorlardı ve gruptakiler stickerli araç gördükleri zaman ''seni sobeledim'' diyerek aracın fotoğrafını çekip gruba atıyorlardı. Aynı günün akşamı konuyla ilgili bilgi verdiğim adam stickerli bir araç görüp fotoğrafını çekerek gruba atmıştı. Fotoğrafa bakınca bir de ne göreyim? Fotoğrafın sağ tarafında bana ayıplı araç sattığı için dava açtığım adam duruyor. Koskoca şehirde adam stickerli araç buluyor, bunun fotoğrafını çekip gruba atıyor ve davayla ilgili konuştuğumuz gün fotoğrafta davayı açtığım adam da çıkıyor. Bayağı ilginç bir tesadüftü ve bu fotoğrafı halen daha saklarım niyeyse.
istanbul'a ilk gelişimdi. Kadıköyde rastgele geziyorum yol beni nereye gotürürse ara sokaklara falan giriyorum. Bir baktım farkli bir sehirde aynı lisede okuduğum biri merabalastım falan. iki kere karsilastım bu kişiyle daha ilginci ayni lisede okuduğum baska birine de rastladım tesadüfen. Birkaç ünlu sanatçiyla da surekli yolum kesişti öyle bilindik sokaklarda da değil bu karsilasmalar. Bazı yerlerde hep aynı kişilerle karsilasiyorum bazen de gerçekten çok tuhaf geliyor bana bu durum. Cem karacanin dedigi gibi hayat ne garip.
Stephen king hayvan mezarliginı izleyeniniz bilir: o meshur yoldan sürekli geçen ve tesadüfen sürekli birini öldüren kamyon geliyor aklima.
o kadar çok ki. hayatım tesadüf, şans eseri gelişen ve müthiş sonuçlar veren olaylarla dolu. tam olarak ihtiyacım olan para bikaç saat sonra babamdan gelir, çalışmak istediğim kişiler döner dolaşır beni bulur, milyon milyon kere yaşamışımdır. fakat bunlar sanırım beynimizin bağlantı kurma ihtiyacından kaynaklanıyor. ya da bilmiyorum. ama gerçekten delirtecek kadar şanslıyımdır ve tesadüf olarak tanımlanacak biçok şey yaşadım. haritamla ilgili. iddia ediyorum yedi bin on iki tl'ye ihtiyacım olsun, o para kuruşu kuruşuna bana gelir. yemin ediyorum. defalarca yaşadım. neler neler aq. o yüzden umutsuzluğa kapılmam. hayat benden çok büyük.
yarım saat önce atm den para çekecektim. ilk defa boştu atm sıra yoktu. yan atm de dikkat çekici güzellikte bir kız para çekiyordu. geçtim atm ye para çekiyorum. kız bir süre sonra gitti. paramı çektim. yan atm lütfen kartınızı alınız diye uyarı yapıyordu. 3-4 kez tekrar etti. lan dedim ne oldu yan atm ye baktım. kız kartını almayı unutmuş. böyle bir dalgınlık hayret verici gerçekten. kartı aldım. etrafa baktım kız gözden kaybolmuş. bu kartı ne yapsam diye düşünüyorum. muhtemelen bankayı arayıp telefon nosunu isteyebilirim. teslim edeceğim. ama bu fırsatı da değerlendireceğim. kız muhtelemen teşekkür etmekten boynu kırılacak. normalde karşılıksız iyilik yaparım ama hoşuma gitti kız. bunu değerlendirip kahve içmeyi teklif edeceğim. bakalım ne olacak. belki de yıllardır aradığım kız böyle ilginç bir tesadüfle beni buldu. aşkımı bulmuş olabilirim. haydi hayırlısı.
yok kardeşim ne süzmesi. atm ye geçene kadar ister istemez bakıyorsun zaten. ama muazzam kıyafet muazzam saç. atmye geçince kafamı o tarafa bile çevirmedim. ama enteresan olay. hayatımızda azda olsa biraz değişiklik oldu. şimdi de kamera kayıtlarını izleyip bizi suçlamasınlar mk. çok geçmeden bu kızı bulayım da. ama hoş biriydi. kızı beğenmesem almaya tenezzül bile etmezdim.
