urans köyümüzün ermenice adı. babamlar hep uranüs derdi. zaten pek bi farkı yoktu. bi ağaç vardı 1000 mt dağın yamacında büyümüş, dev gibi olmuştu. uçuruma doğru salıncak kurarlardı. sallanınca kendini uranüste hissederdin öyle garip..
(bkz: ironik)
(bkz: homa) valla böyle bir köyde bütün yazı geçiriyorsunuz sonra garipleşme başlıyorsunuz olan olay bu. * gerçi sonradan ismi gümüşsu olarak değiştirilmiştir ama onun öncesindeki dialoglar hep şu şekilde olmuştur
-nerelisin hacı
+çivrilliyim
-çivrilin neresinden?
+köyünden abi
-hangi köy oğlum
+ışıklının yanındaki köy
-lan hangisi
+homa lan homa
-pohaha homo ne lan
+bi siktir git mına koyam...
antalya /Körler köyü. kendine ait bir Körler mezarlığı bulunurdu, oraya sadece kör insanları gömüyorlar sanırdım. çocukluk işte, meğer yakıyorlarmis körleri.
