uzunca bir süre iletişim kurulmaya çalışılan ancak bu çabaya bir türlü yanıt vermeyen kişiyi, daha fazla yorulmamak ve öfkelenmemek için, hayattan çıkarmak.
belki de hayattaki en doğru hareketlerden biridir. fakat son bir kez bir yolu bulunup içimizde kalan bir şey varsa söylenmelidir. o da mı olmuyor, bırakalım kalsın içimizde. zamanla siliniyor içimizde kalanlar da, iletişim kuramadığımız insan da. silinmeyenler ise duygular ve anılar oluyor. onlar da varsın silinmesin. çok problem yaratmıyorlar.
bunun bir değişik varyasyonu da o iletişilemeyen insanın başkalarıyla iletişim halinde olduğunu görmek durumunda ona yaklaşma isteği duyma aşamasıdır ,vala belki ters teper bilemeyiz ama yine de bak milletle iletişiyor diye adım atan sensin,sessizliğe gömüldüğünde terk edip gidende sensin.
çoğu zaman yapmamak için çaba gösterilse de son ve kesin çözümdür. sırf ondan farklı düşündüğünüz ve onun düşüncesini saygı kuralları çerçevesinde eleştirdiğiniz için biri size haksız yere iftira atmaya, sizi tahrik etmeye hatta zaman zaman hakaret yöneltmeye başlar. tatlı dille herkesin onun sevdiği düşünce / kurum / kişiyi sevmek zorunda olmadığını, saygı çerçevesinde düşüncesinin, sevdiği kişi/ kurumun eleştirilmesinin doğal olduğunu belirtir, yine de saldırgan, kırıcı karşılıklar alırsınız.
sonuç olarak tüm çabayı ve iyi niyeti siz sergilediğiniz halde, şahsınıza yöneltilen iftira ve tahrikler dışında bir şey elde edemediğiniz için karşınızdaki kişiyi hayatınızdan çıkarmak dışında çareniz kalmaz.
