çalışma hayatına atıldığında kendisinin üç katı maaş alan şekilsize kin besleyecek, "aynı işi yapıyoz adam benden fazla maaş alıyo sikerim böyle işi yhaaa" diye atarlanacak öğrencidir.
lisede tm öğrencisiydim, hukuk falan istemiyordum, zoraki yollanmıştım bu bölüme... ben yabancı dil okumak istiyordum, okulda bölüm açılmadı, annem de ısrarla başka okula göndermedi dolayısıyla iki senemi heba ettim. Mat2 konularına hep bu şekilde yaklaştım, "neden öğrenmem gerekiyor lan bunları, ilerde hiç işime yaramayacak, türevin türevini alsam ne almasam ne amk!" gibi tepkiler verdim, lnx konusunu hiç öğrenemedim, hala ne olduğunu bilmiyorum. sınav sorularından hiçbir bok anlamıyordum, arap harflerini bilmeyenlerin kuran'ı arapçasından okumaya çalışması gibi bir şeydi benim yaptığım. kafamda hiçbir şey uyanmıyordu, mal mal bakıyordum.
daha sonra ittire kaktıra mezun oldum, annem hala tm'den alan bir bölüme, mümkünse hukuğa girmemi istiyordu, ben de türk dili istiyordum, ama bir bok beceremedim, kazanamadım üniversiteyi. annem dersaneye yolladı, hala tm'de ısrar ediyordu. anlayacağınız dersanede de tm sınıfına verilmiştim, 1-2 ayım yine boşa gitti. sözel bölümden neredeyse yanlışım yoktu, iş matematiğe gelince mal gibi kalıyordum, hocalarım da farkına varmıştı bu durumun. bundan cesaret alarak gittim konuştum hocalarla, "ben tm bölümünü istemiyorum, annem zorla yazdırdı beni, sınıfım hiç değişmeden, yani annemin haberi hiç olmadan sözel sınıfla derslere girsem mi?" diye sordum, kabul ettiler. mat1'i biraz zorlayarak türk dili ve edebiyatı bölümüne yerleştim. yalan yok, öğretmenliğe yetseydi puanım girecektim, ama yetmeyince de çok üzülmedim. matematiksiz 4 sene cennette gibi yaşadım, zerre aramadım, zerre hayıflanmadım türev, integral, tanjant-kotanjant bilmiyorum diye. sonra okul bitti yüksek lisans için dil puanı ve ales istediler, dil puanını zaten hallettim, ales'te de matematik olduğunu görünce inceden bir tırsmadım değil. ama sözel kısmını neredeyse fulle yakın yapınca sikmişim matematiği... ondan da babalar gibi aldım puanımı, artık üniversiteler beni değil de ben üniversite seçer oldum. okumak istediğim 2 üniversite vardı, biri anabilim dalımı açmadı, diğerine de başvurdum aldılar, mülakatta da matematik falan sormadılar iyi ki... 2 üniversiteye başvurdum toplamda, biri okumak istediğim üniversiteye, diğeri de sırf gövde gösterisi için kendi okuluma, orda da okul birincileri madara oldu altımda, zar zor alındılar. ben de kaydımı yaptırmadım tabii ki.
sonra yüksek lisans'ta ve doktora'da mat2'nin hiçbir boka yaramadığını anladım, doktora için biraz daha fazla yabancı dil puanı yeter... babalar gibi mesleğimde ihtisas sahibi oluyorum şu an, hiçbir hocam bana sin35 nedir sormuyor.
zamanın birinde sormuştum ben de hocama, "hocam bu sinüsler kosinüsler günlük hayatta ne işimize yarayacak?" diye... o da "öyle deme evladım, çevrende gördüğün bütün binaların yapımında bunlar kullanılır, sen ne zannediyorsun bunu?" diye cevaplamıştı.
o zaman diyemiyorsun tabii,
-lan hoca banane, ben inşaat mühendisi olmayacağım ki?
ekşi sözlük başlığıdır öncelikle. okadar iyi izah edenlerde olmuşturki entrylerde başlık amacına ulaşmıştır.
cahil cuhela sözüdür ve o yaşlarda kurulacak en kolay cümledir. daha sonradan hayatı boyunca neden olmuyor sorusuyla muhattap olacak bahtsız seçim.
eğer ilerde taşşaklı bir bölümde(mühendislik gibi tıp gibi hatta fizik matematik kimya gibi bölümler ve daha birçoğu ) okumak gibi bir planı varsa yanlış yapan öğrencidir. Genelde sayısal derslerde bazen beyine devreleri yaktıran konular yüzünden sarfedilen bir soru cümlesidir bu. Ama böyle bir bölümde okumayı düşünmeyen adam bunu söylemekte haklıdır. Tıpkı benim bu cümleyi gelecekte mühendislik planlarken edebiyatta sarfetmem gibi.
Bunun için de yapılacak en mantıklı şey öğrencileri ilgi alanları ve becerilerine göre sınıflandırarak gelecekte ona en uygun mesleğe hazırlayan bir eğitim sistemi kurmak. Böylelikle öğrenci derslerden sıkılmak yerine zevk alacaktır. Bence.
