william blake'in bir şiiridir. blake şiiriyle belki de insana dair en derin tanımlamayı yapmıştır. hatta şiirin ben vahdet-i vücud* koktuğunu düşünüyorum. zira insanı tanrının iki yüzü ile tanımlamış. kahreden ve merhamet eden yüzü ile... insanı tabiri caizse tümüyle tanrısal kodların aktarıldığı bir canlı olarak tasarlamış. tanrı-insan arasında parça bütün ilişkisi yaratmış şiirinde. ayrıca W. blake'nin bu şiirine georges bataille, edebiyat ve kötülük adlı kitabında yer vermiştir.
iLAHi iMGE
insan Yüreği var Kıyıcılığın,
Ve Kıskançığın insan Yüzü;
Dehşetin Tanrısal insan Sureti,
Ve Gizliliğin insan Giysisi.
insan Giysisi dökme Demirdir,
Kızgın bir Dökümhane insan Sureti,
insan Yüzü damgalanmış bir Ocak,
Onun aç Karnı insan Yüreği.
Çünkü insan yüreği var Rahmetin,
Merhametin insan yüzü;
Ve Sevginin kutsal insan sureti,
Ve Huzurun insan giysisi. *
