amerika'nın ırak'a ettiğini, srebrenitsa'da boşnakların çektiği ezayı cefayı, filistin'de israil zulmünü şikayet et bakalım hangi mahkemeye ediyorsan.
ama mahkeme-i kübra'da zerre iyilik de zerre kötülük de karşılığını bulur.
o yüzden ummaların en iyisidir.
dünya üzerinde muvaffak olamayıp, içinde birer ukteye dönüşen o uğradığı haksızlıkları ve tüm bunların verdiği acıyı def etmek için sığınılabilecek aciz kapısı. o kadar ihtiyaçları var ki, gerçek olmama ihtimalini bir an bile düşünmek delicesine canlarını yakıyor. bir umudu öylesine saplantılı biçimde benimsemek insanın en basit sınavında kalması, en basit zaaflarını yenememesidir.
