Sahibine karşı "insan anlayışıyla gururlu olmak zorunda olmayan insan dostu köpek hayvanının kişiliği kendi içinde tutarlıyken, bu kişiliği insanlığına giydirmeye çalışan bazı maymunların kendilerini bulduklari kişilik ve mevkidir, ya da kişilik mevkisidir, artık hangisi beğeniliyorsa.
iktidar normal (insani ya da "medeni" diye okuyun; yoksa normal nedir ki?) ülkelerde değisik kesimlerin geçici olarak idareyi teslim ettiği bir avuç yonetici, bir parti, bir proje, bir model, bir rejim temsilcisi yani bir çeşit işlevsel güçtür. Bu yetkiyi alan insanlar, gruplar vs. sürekli kontrol altında tutulmalıdır ki işlerini doğru yapsınlar, sapıtmasınlar, doğalmış gibi durmasınlar. Kendilerine işlerini rahat yapabilmeleri için verilen bir takım kolaylıkların, ayrıcalıkların, gücün vs. büyüsüne kapılıp kayışı koparmasınlar, istedikleri gibi at koşturup hadlerini aşmasınlar ve bu sistem aynı işlevselliğinde devam edebilsin diye, başta basın olmak üzere, bir çok kanal iktidarı kontrol etmek zorundadır. Yeri geldiğinde çok cozutan, raydan çıkan, deliren ve ahalinin haklarının ırzına geçmeye başlayan iktidar üyeleri mahkemelere de verilir, pozisyonlarını da kaybeder, her şey olabilir.
Ancak bazı geri kalmış ülkelerde iktidar bu işlev ve konumunda değil, adeta bir tanrı seviyesinde itibar görmektedir. işte iktidarların götünü kaldıran bu elemanlar genelde iktidarın köpekleri diye adlandırılar. üstelik sadece kraldan cok kralcı olmalarına, iktidara yöneltilen her eleştiriye havlamaları da gerekmez. Bazen sessiz kalmak dahi aynı köpekliğin parçasıdır, gereğidir. Sahibi ortalığı kasıp kavururken sessiz sedasız ve tepkisiz olup biteni izleyen köpekler yok mudur? Elbette vardır
