Bir loser'ın acı dolu sitemi. Ulan güzel bir grup olduğumuzu zanneytiğim arkadaş ortamına davet edilmemeyi geçtim, arkadaş olmaya çalışırken birden bire siktir edilmeyi geçtim, en yakın arkadaşımın sikik bir herifi benden daha samimi görmesini geçtim, herhangi bir kızın kesinlikle ilk seçeneği olmamayı geçtim. Hadi babamın en az sevdiği çocuğu da olmayı geçtim * sokakağa gidecekken aldığım, karnının tok olmasını ve sevgi görmesini sağlayan bir ortama olanak sağladığım, kardeşim saydığım, ona hafifçe vurduğu için yediremeyip 5 piçten dayak yediğim, ne yediysem yarısını paylaştığım, gezdirmek uğruna tasmasının zincirinden elimi tahriş ettiğim, annemle uğruna şiddetli kavgalar ettiğim, huzurlu yaşaması için götümü yırttığım, canımdan çok sevdiğim köpeğim bile beni ikinci plana atıyor. Ulan sen nasıl başkasını daha çok seversin? Yahu anlamıyorum elinde olsa seni sokağa atıcak olan anneme nasıl benden önce kendini sevdirmeye gidersin? Seni bebekken alıp yatağımı senle paylaşmadım mı? Sarılıp öptüğüm sen değil miydin? Ben neden hep ikinci plana atılıyorum? Uğruna canımı verebileceğim köpek bile nasıl beni annemden, babamdan, abimden daha az sever? Ağlamamak için kendimi zor tutuyorum be zalim. En son siktirip gidicem buralardan...
Edit: şu zamana kadar belki de her eleştiriye eyvallah demişimdir ama bunu eleştiren, sinsilikle suçlayan, siklemeyen orospu çocuklarına eyvallah demiycem. Sözlük ahalisini adam yerine koyup derdimizi anlatıyoruz. Şu tepkilere bak. Amına kodumun yavşakları.
