"ya anlatsana... o kadar yazar arasından neden ben?" demek istiyorum bu tiplere.
bir şeyler yazıyorum, çoğunuza sinir bozucu ve anormal gelen şeyler, ki bunlar trollük olsun diye yapılmış hareketler değil, okuyor birisi, beğeniyor;
"ya... ne güzel demişsin, güldüm."
gülmeyebilir, haklı bulabilir vs. ben de kibarca yanıtlıyorum. sonrasında;
"adın ne?"
!
napıcan adımı? napıcan kim olduğumu? bu benim ilk sözlük yazarlığı deneyimim. çevremdeki sözlük yazarlığı konusunda tecrübesi olan birkaç kişiye sorduğumda ilk söyledikleri: "kimseye kendini tanıtma" oldu. o zaman şaşırmış, bunu isteyenler olacak mı diye düşünmüştüm.
şimdi, elbetteki adımı söylediğimde kimse bana tecavüz etmeyecek. buluşmak istemeyecek. ya da benzer bir şey olmayacak. ama neden? kendi adımla yazmak, tanınmak istesem, açarım bir blog, koyarım bir chat, veririm iki reklam... basit bir sözlükte, bunca arkadaş olma çabası neden? o kadar mı yalnızsınız olm lan?
isimlere karşı takıntısı olan bir insan olabilir. Belki kendi ismini beğenmediği için böyle hareket ediyordur. Ama o zaman da bu sorunun bir sonraki aşaması "Sizin adınız nedir?" değil midir?Ama böyle de olmuş olsa kendi ismiyle takıntısı olan adamın ya bu sorunun geleceğini düşünemeyecek kadar aptal olması ya da gerçek ismini gizleyerek yalan söylemeyi kendisine yakıştırması söz konusu olacaktır. iki ihtimalle de ya aptaldır ya yalancı.
Ama bu kadar komplo teorisine gerek yok diyorsanız tanışmaların genellikle 1. cümle merhaba. 2. cümle "Benim adım falan filan" ya da Senin adın ne?" şeklinde ilerlediğinden hareketle çok da şey edilmemesi gereken insandır.
