birdenbire, hiç umulmadık bir anda ''yemeğeee!'' diye haykıran agresif ve çilekeş annenin, bunu takip eden beş on saniye içinde hane halkının koşturarak ve birbirini itip kakarak sofradaki yerlerini almaması halinde, yorgunluğunun da verdiği sabırsızlıkla emrini tekrarlarken sergilediği sonsuz öfke, sınırsız isyan.
2. kere seslenirken sesi normal çıkar ama üçüncü söyleyişinde sonuna ekler getirir örnek; '' xxx hadi gelsene yemeğe buz gibi oldu'' dördüncü söyleyişinde baba takviyesiyle anne '' hadiseeeneeee beeeeeee gelllll'' baba '' bırak gelmiyosa gelmesin aç kalsın.''
Böyle uzar gider. Ama hiçbirimiz ilk çağrılışta gitmeyiz bu kesin bir kuraldır sanırım.
kızım/oğlum hadi yemek hazır sofraya
hadi yemek hazır dedim
kaldırma beni ayağa kime diyorum ben ne buluyorsun şu bilgisayarda zaten yorgunum sabahtan beri ayaktayım beni düşünmüyorsunuz öldüründe kurtulun (bunları nefes almadan bir çırpıda söyler)sinirlendirmemek gerekir anneleri ilk çağırmasında sofradaki yerinizi almanızda faya var.*
aslında ilk çağrışta gittiğim zaman yemek masası tam hazırlanmamış olduğundan geri dönüyordum * ondan sonraki günlerde olan çağrışlarda o tecrübemden dolayı gidesim gelmiyor .**
ikinci çağrı her daim itibar gösterilmesi gereken çağrıdır zira sofra başına gidilmesiyle suratında 'hımmf, hıfmm' diye bir burundan soluma ifadesini görmeniz an meselesidir. ve lakin ikinci çağrıda da gidilmediyse önemli bir iş peşindeyseniz, sevgilinizle konuşuyorsanız ya da ders çalışıyorsanız üçüncü çağırışı muhtemelen odanın kapısından kafasını uzatıp çemkirmek suretiyle olacaktır ki evlerden ırak bir durumdur bahsi geçen.
