hayatta seçim yapmak zorunda olduğunu hatırlatan mükemmel mavi sakal şarkısı. karamsarlığın söze dökülmesidir. ergen zamanlarda dinlenince sizi daha asi yapar. her cümlesinde derin anlam barındırdığına inandığım eser.
bugün kaç kere dinlediğimi sayamadığım şarkı. kaç yıl geçmiş hala ilk kez dinliyormuş hissi veriyor. türk rock müziğinin yüz aklarından biridir bana göre. çok başka çok.
"çok yukarlarda biriymiş, beni aldı..."
yalnız düzenlemesini hiç beğenmedim. zaten mavi sakal zamanında kusursuz bir şarkı çıkartmıştı. bunda ne vokâl genç osman yavaş'ın vokâli kadar güçlü, ne düzenleme o kadar iyi. saçma sapan vurmalılar falan kullanılmış. şebnem ferah'ın arada yaptığı girişler ise şarkıyı güzelleştirmekten çok çıkıntılık etmek olmuş.
şebnem ferah destekli yeni versiyonu harika olan fakat akustik şarkı 7 dakika sürer mi sürerse ne kadar harika olur gibi soruları akabinde sorduran karapaks şarkısı.
harika bir mavi sakal şarkısıdır. çaresizliği en etkili şekilde anlatabilme başarısı göstermişlerdir bu şarkıda.
--spoiler--
gözyaşları bebeğim
hepsinin sonu aynı
--spoiler--
mavi sakal'ın her daim dinlenebilen şarkısı.
klasik anlatıma sahip hollywood filmleri kadar kolay olmayan gerçek hayatta, önüne iki yol çıkan bünyenin defalarca bıkmadan dinlediği şarkıdır aynı zamanda. öyle bir durumdur ki, ikisi de uçsuz bucaksızdır; çünkü küçük patikalardan ziyade hayatın gidişatını tamamıyla değiştirirler.
"korkma bebeğim
hepsinin sonu aynı"
böyle diyerek de tüm kararsızlıklara son noktayı koyar.
biri düz ve kolay...
diğeri yokuş ve zor..
mantıken zor olanın mükafatı fazladır seçilmesi gerekenin o olduğunu herkez bilir ama..
yinede kazanan yol kolay olan yoldur...
