Halit Kaplan da bu bölgede yaşıyor. 55 yaşında... Dramatik bir hikâyesi var, anlatıyor: Koçyiğitler mezrasında oturuyorduk. Evimiz, bahçemiz vardı. Çatışmalar hep oluyordu ama dağlardaydı. Köyün çevresinde PKKnın gezdiğini biliyorduk. Küçük oğlum Harun ilkokulu bitirdi, köyde ortaokul yoktu okumadı. Keçilerimizi yaylaya otlatmaya götürüyordu. PKK orada oğlumu alıp götürmüş. Kandırmışlar çocuğu. Zaten sonra kendilerine haber gönderdim. 12 yaşındadır oğlum, hiçbir şey bilmiyor. Nasıl götürürsünüz dedim. Kendi isteğiyle gelmiş dediler. 3 yıldır ortada yok.
Bir oğlumu dağa götürdüler ama bir oğlum Malatyada diğeri de Adıyamanda asker. Büyüğü Kurban Bayramında tezkere alacak. Öbürünün tezkeresine daha 1 yıl var. Biz Türkiye Cumhuriyetini seviyoruz. istemesem ikisini de askere göndermezdim. Başbakan Erdoğan açılım yaptı. Hak, hukuk diyor ama şimdi durum ekisinden daha kötüdür. Başbakana sesleniyorum. Burası Türkiyenin parçasıdır. Her gün Suriye ile ilgili konuşuyor, insanlara yapılan haksızlığı anlatıyor. Biz de bu ülkenin vatandaşıyız Sayın Erdoğan....
insanı hayattan soğutan bir de böyle sikindirik bir durum var işte. her şehit haberi geldiğinde ağız dolusu orospu çocukları diyoruz ya, diyorum ya. hemde çok fazla!
böyle durumlarda da insanlığımdan utanıyorum. bu kardeşlerin dağda karşılaşma ihtimali ne kadar? oldukça fazla.
