geçenlerde geziyorum taksim'de. aynı yolda karşılıklı yürüyen iki insan vardı, birbirlerini tanımıyorlardı, sonra hemen yanlarında bir kap-kaç olayı oldu. insanlardan "tövbe tövbe, allah başımıza vermesin" dedi, diğeri ise hemen yardıma koştu. işte iki insanın, inandığı değerlere sadık olup olmamasını geçenlerde gayet iyi bir şekilde anladım.*
gecenlerde balkonda yildizlara bakmis dalmis birsekilde birseyler dusunuyordum birden bir goktasi sokaktaki iki adamin kafasina dogru gelmeye basladi. adamin biri allah kaderde yazdiysa bozulmaz deyip oldugu yerde kaldi digeriyse tabanlari yagladi. iste iki insanin inandigi degerlere sadik olup olmamasini bugun gayet iyi acik bi sekilde anladim. sonra odama gidip sesiz bir sekilde aglayip yorganimi basima ortum. *
