tanışalı sadece iki hafta olduğu halde, şu anda 3. sevgilisini bana anlatan, benden akıl danışan yaşı 17 olan küçük bir kız.
tanım olarak sadece bunu yazabildim. kendimden 4 5 yaş küçük kızların içindeyim bu aralar. hepsi beni ablası gibi kabullendi ve doğal olarak benden akıl danışıyorlar.
ama içlerinden bir tanesine verecek yanıt bulamadım.
dejenere olmak dedikleri bu mu bilmiyorum ama, yakın arkadaşları onu şıpsevdi olarak adlandırıyor. hep böyleymiş, bir senede 30 kişiyle çıkar ayrılırmış.
'kuğu abla' dedi. 'bi çocuk beni çok beğenmiş arkadaşlarından adımı öğrenmiş yanıma geldi konuştuk, çok yakışıklı ya, teklif etti kabul ettim ben de'
'ablacım' dedim 'neden öyle yaptın, pat diye, bari hiç olmazsa 3 4 gün konuşsaydınız'
'of ya anlaşamazsak zaten ayrılırım ama çok yakışıklı ya bırak'
ilgi açlığı yok, arkadaşı çok, ailesi mükemmel, maddi sıkıntısı yok
'neden?' dedim sadece. bir erkekle muhabbet etmek için evlenmemiz gerekmiyor artık.
çayımdan bir yudum aldım döndüm diğer tarafa. siz kızlar ne yapıyorsunuz?
Eğer benim kızım olsaydı karımla yaşayacağım diyalog:
karım: bey yetiş bizim kız 2 haftada 3 erkekle çıkıyormuş
ben(içses): hmm 1 ay=4 hafta, ayda 6 erkek eder. 6x12=72 yılda 72 erkek. Hasktir çokmuş lan
ben: Atımı ve silahımı hazırlayın!
Birde bu kıza aşık olabilecek birkaç erkek vardır. Bunları da düşünmek lazım. He aşık dediysem aşk denen mucizeyi çağımızda bile bünyesinde barındırabilen düzgün kişiliklerden bahsediyorum anlam kayması olmasın.
