öncelikle oyunculuğa laf atanlara ve "vasat bir film, kameraya baktılar, açılımdan faydalanıyorlar, kamera açıları kötüydü" diyenlere ne şekilde küfür edeyim bilemedim şimdi malmısınız oglum? şaka mı yapıyorsunuz?.keşke izlemeseydiniz. nasıl bu kadar duygusuz ve aptalca yaklaşabiliyorsunuz böyle bir olaya? film o kadar sade ve tarafsızdı ki duygusal bir müzik ya da her hangi bir siyasi düşnceye laf vurma olayıda yoktu. film olanı türkiyede yaşananı gösterdi sadece. o durumda olan çocuklardan biride siz olabilirdiniz. kendinizi hiç yerlerine koydunuz mu ? bunun sorun olduğunu kabul edip ortak bir çözüm bulmamız gerekmez mi? gerekmez değil mi ? dışladıkça dışlayalım, boşverelim, aşşağılayalım ne olacak biz onlardan üstünüz değil mi ?
hepinize tavsiyem önyargılarınızdan kurtulun izleyin o masum çocukları. sözlüklerde devrimcilik milliyetçilik oynamayı bir kenara bırakın empati kurun. sonra adına ister "asimilasyon" deyin ister "napalım okusunlar bize ne" deyin, ister "okumak zorundalar eninde sonunda öğrenmeleri gerekir" deyin bu sizin en demokratik hakkınız nasılsa değil mi? ama ne olur insan olduğunuzu unutmadan ; zorla bakkala ekmek aldırmaya gönderseler isyan edecek halinizi unutmadan izleyin.
2006 yılında öğretmenlik mesleğine başlamak üzere ilk olarak güneydoğu anadolu'da bir köye tayin olan ve sınıfındaki öğrencilerin büyük bölümü türkçe bilmeyen denizlili bir erkek öğretmenin ilk öğretim yılında yaşadıklarını olabildiğince yoruma girmeden ve artısı-eksisiyle tüm çıplaklığıyla anlatmaya çalışan başarılı bir türk filmi. kesinlikle izlenesidir.
öğretmen adayı olan ben ve arkadaşlarımla birlikte izlediğim, trajikomik sözcüğünün tam karşılığını veren film. Türkiye gerçeğini yansıtmanın yanında, doğu görevini "halledip kurtulunması" gereken birşeymiş gibi gösteren topluma, birşeyler ifade etmiştir dilerim ki. insanlar kendi rahatını düşündükleri kadar; doğu'daki çocukların doğdukları yerle yargılanmaması gerektiğini fark etmeli.
teknik açıdan gerçekten yerlerde sürünen kurmaca film değil belgesel film olması gereken yine de insanın içini sızlatan film. belki de bu kadar amatör olmasıdır bu kadar etkilemesinin nedeni.
kapitalizmin vurduğu ülke yönetimleri burjuvazi ile yönetildiği için ülke geneline eşit hakları sağlayamaz.birazda etnik kökeni tanımayan ülkede zor şartlar altında çevrilmiş dev film.
özgür doğan ve orhan eskikoy tarafından kotarılmış 2008 yılı yapımı bir film. aslında bana kalırsa yarı drama demek daha doğru olacak. belgesel bir anlatımla drama arasında gidip gelen bir anlatım diline sahip. ana sıkıntı oldukça amatör ve ruhla görüntülerin çekilmiş olması. maliyeti düşürebilmek maksadıyla öyle zannnediyorum ki kamerayı ya kendileri kullandılar ya da köydeki birinin eline tutuşturdular. çoğu yerde kafalar görünmüyor, kamera sallanıyor, ya da emre isimli öğretmen telefonda konuşuyor sırtı kameraya dönük vaziyette gösteriliyor.
ama ana fikir çok acımasızca gözler önünde. yüzyıllardan beri doğu insanımızın ihmale uğraması bir tokat gibi suratımıza aşkediliyor. bırakın bir insanın eğitim görmesi, bir hayvanın bile barınamayacağı bir ortamda eğitim verme çabası söz konusu. okul binasında su yok, su...tuvalete giren öylece kalıyor düşünün. emre öğretmen okulun bir bölümünü lojman olarak kullandığı yere suyu taşıyarak getiriyor, bulaşıklarını elde yıkıyor. bu durumdayken bile öğrencilerine bir şeyler anlatma derdinde.
şimdi eğri oturalım doğru konuşalım. aslında bu bir filmden ziyade tokattır. neden 30 yıldan beri terörün bitmediğinin çok açok bir belgesidir. devlet olarak oraya ne verdik, biz ordaki insanlardan ne aldık. eğitim mi verdik? sağlık hizmeti mi verdik? yol mu verdik?...hiç birini verememişiz...sonra da buradaki insanlarımız devlet ve gerilla arasında kalınca onları suçlamışız. oradaki şartlar daha insani olsa 2010'un türkiye'sindeki fotoğraf bu mu olurdu?
nuri bilge'nin kasaba filmden esintiler hissettiğim çok doğal bir film. kürtçeyi anadili olarak benimsemiş bir köyde türkçe öğrenmek bir yabancı dil öğrenmek kadar zor geliyor onlara. bir yandan yaşadığı bölgede zorluklara rağmen tutunmaya çalışan her yeni başlayan öğretmen gibi hevesli,azimli,idealist köy öğretmetmeni. türkçe öğretmeye kararlı bir öğretmenin yaşadığı psikolojik gelgitler bazen çok sabırlıyken bazen de çıldırma noktasına gelişi. zilkif adlı yaramaz çocuğun yaz tatilinde kitap okuyacak mısın sorusuna verdiği hayır cevabındaki samimiyet. film çok doğal,iletişimsizliğin ne kadar zor olduğunu,kültürel farklılıkları, siyasete girmeden sadece dil bağlamında ele alıyor ve çok güzel bir film ortaya çıkıyor.
