bana göre sporda en zor mevki kaleciliktir. her zaman yüksek konsantrasyon, yüksek mentalite, yüksek dikkat, yüksek moral vs vs ister. maça çıkmadan önce ''lan bu kızla durumum ne olacak yav'' diye düşünceli, dertli şekilde çıkarsanız 15 tane golü de yersiniz. kaldı ki ben bu adamı iyi gününde de kötü gününde de görsem yüz ifadesi hep şu ağlamaklı ifadedir.
herkesin kalecilikte başarı kıstası farklıdır. bana göre kurtarış kalitesidir (youtubeden kurtarışlarına bakabilirsiniz). bir sporcu içinde başarı kıstasım genel olarak yüksek ahlak, efendilik vs ararım. bu adam bana göre tüm zamanların en büyük kalecisidir, hatta sporcusudur. 2000'lerin başından beri izliyorum bu adamı. bu adam bildiğin devlet memuru gibi. sabah antremana git, işine gücüne bak, akşam olunca eve gel çocuklarla hanımla ilgilen. ulan bir gün bara git medyada yer al, bir gün bir yerde olay çıkar magazine konu ol yok amına koyim. her alanda (günlük hayatta bile) orospu çocukluğu ile orantılı şekilde iyi yerlere gelinen ve etrafındakiler tarafından sevilen günümüz dünyasında (istisnalar hariç) bu efendilikle 15 sene realin kalesini koruyup o kadar başarıya imza atıp uzun yıllar reale ve ispanya'ya kaptanlık yapmak akıl almaz bir başarıdır.
bu adamın çöküşünü de anlatayım. başta dediğim gibi belli ki duygusal herif, tipten hareketlerden belli. bu mentalitesizlikle buralara gelmek olağanüstü. city maçı mıydı neydi, td mourinho o zamanlar. 2-0 geriye düştüler, 3-2 maçı çevirip kazandılar. bütün stadyum yıkılıyor falan. tabi bunun da sevinmesi lazım değil mi? herif çökmüş bıkkın bıkkın bakıyor etrafa. o gün haberler çıktı medyada mourinho ile casillasın arası bozuk diye. bu meselelerin başladığı tarih bu günler diye biliyorum. işin özü sonradan ortaya çıktı. bunun bir hayranı küçük bir çocuk o hafta ameliyat olmuş, masadan kalkamamış işte. adam da ona üzgün. bu olaydan sonra heriften formayı bir aldılar. düşünün amk tüm zamanların belki de en iyi kalecisisiniz, böyle bir durumdan sizi yedeğe atıyorlar. adamın zaten mentalitesi yerlerde yaratılış gereği. haydi kolaysa toparla. o zamandan beri adamın refleksleri, yeteneği ölü amk.
günümüz dünyasında futbolcunun başarısı ne kadar forma sattırdığıdır öyle değil mi? adam gibi işini yapan, tek düze, yıldızlık peşinde koşmayan, efendiliği yüzünden hep geri planda olan ''gariban'' casillasın formasını kim alır amk? ancak yakışıklılığından 3-5 kız hayranı alır o kadar. bu adam neuer gibi artis artis kaleden fırlasa, bir sürü ibne oyuncu gibi onun bunun arkasından atıp tutsa böyle mi olurdu amına koyim.
işin özeti bu adam efendi erkek- piç erkek kıyaslamasındaki efendi erkektir, hayatın özetidir, efendi erkeklerin önderidir, tüm zamanların en underrated adamıdır.
konusu geçen her ortamda iddia ediyorum, yine söylüyorum. iki çeşit kaleci vardır dünyada; casillas ve diğerleri. bu adam 18 yaşında real madrid gibi bir devin kalesine geçti lan, neyi iddia ediyorsunuz daha?
ropörtajda geçen konuşma, youtube'dan alıntı:
casillas: i want to thank to the people that encourage me, to my parents, my brother (pause)
tV reporter (his gf): dont worry. tets to talk about the match and then...
casillas: no, you are the first (referring to the gratitudes)
(kiss)
then, the tv reporter ask for close connection.
yani özetle, casillas anasına, babasına, kardeşine teşekkür ederken ağlamaklı oluyor, ufaktan odun olan sara "maçtan konuşalım o zaman" diye ortalığı toparlamaya çalışıyor, romantik iker de "hayır yavrum, önceliğim sensin"e getirdiği bir laf edip yapışıyor kıza.
beyler, hoşunuza gitmeyecek biliyorum ama bu çok romantik.
15 mayıs 2002'de real madrid bayer leverkusen'i 2-1 yenerek şampiyonlar ligi kupasını dokuzuncu kez kazandığında, herkesin aklında yaşayan efsane zinedine zidane'ın dömivole * vuruşuyla attığı ve yıllar yılı pek çok programda jenerik olarak gösterilen gol vardı. tüm türkiye'nin "ilk defa bir türk futbolcu şampiyonlar ligi kupasını kaldırabilir" düşüncesiyle izlediği maçta hayallerimizi yıkmıştı bu muhteşem gol.
bu maç yüzünden o gece "dünyanın en mutlu insanı" adaylığını ilan eden * sadece bendim. ve aklımda sadece 68. dakikada zamanın as kalecisi cesar*'ın sakatlanması sebebiyle oyuna giren, 21 yaşındaki iker casillas vardı. hissettiğim şeyin *aşk olduğunu da saatler sonra, müezzin sabah ezanını okurken hala gözümün önünden gitmeyen * gülümseyişi fark ettiğimde anladım.
sonra gün geldi casillas aşkım tutkuya dönüştü ve casillas tutkusu futbol aşkımın önüne geçti. real madrid galacticos ünvanıyla yeryüzünde almadık kupa, yenmedik takım bırakmazken, bu kez adaylığımı dünyanın en çok gol kaçıran seyircisi dalında koyuyordum. madrid kalesindeki bütün pozisyonlar casillas'ın silüetinde kaynayıp giderken, pek çok maçın skor tabelasında rakip takım hanesine yazılan golleri gördüğümde şaşar olmuştum.
bugünse tek başına canını dişine takarak verdiği mücadeleye rağmen kalesinde tam 6 gol gören iker casillas'a şarkı gönderecek kadar kafam güzel.
