kız arkadaşımla ikea'da ( öğrenci evi malûm, fantezik şeyleri de severim )gezinirken mağzanın derinlerine indikçe kız arkadaşımın omzuma hafif aptal bir tebessümle gömülmesi neticesinde anladım " ikea ya girince evlenme isteği duymak"ın gerçek olduğunu (:
geçenlerde lazzoni'ye girdiğimde hasıl oldu bu düşünce.
--spoiler--
hatun kişisi: hayatım tv ünitesinin güzelliğine bakar mısın?
(içses): hakkaten haa, burda ne pes atılır, toplarım elemanları eve.
hatun kişisi: pes falan oynamak yok ama di mi aşkım?
(içses): lannn içimi okuyo bu, evlenilmez bunla.
--spoiler--
ikea'da çalışan uzman arkadaşımın laf arasında bugün bir çifte 18 bin liralık eşya sattığını söyleyince; ister istemez o kadar para boşa gitmese bari, eşyalar eskimeden evlenelim diye düşünen damat adaylarının olması muhtemel. 18 bin liraya neler yapılmaz ki lan, her kuruşuna kadar hor kullanılmalıdır.*
istemek için olsa olsa aşık olmak lazım yoksa isteneceğini sanmıyorum. aşık olup da evlenmek isteyen için de ikeadaki tasarımlar detay kalır. hele ki evliliği düşünmeyen bi kıza gelinliklerin en alasını gösterseniz bile evlenme hayali kurmuyorsa ikeaya girince değişeceği fikri rüya sanırım.
