bir labirent gibiydi her şey. her kapı diğerinin aynısıydı ve her dönüşümüz çıkışa varma ihtimalimizi iki katına çıkardığı ölçüde yarıya indiriyordu. yalnızca sonuca vardığımızda ya da yalnızca sonuca varamadığımızda anlayacaktık ihtimallerin değerlerini. oysa sonuçta ya 1 kalacaktı elimizde ya 0. ya çıkışta olacaktık ya çıkmaz bir sokakta. peki ya ihtimaller nerdeydiler?
sonsuzluğun kişide ki açılmı olabiliyor bazen bu kelime.aslında çok garip bi kelime. bi ihtimalle yaşar bazen insan, bi ihtimalle sever ama hiç vazgeçmez ihtimal söz konus olduğun da.. sonunda acı versede.
Bir ihtimal daha var...
Belki sen gelirsin...
Bu bir hayal bilirim...
Yüreğim affedersin...
Benimle olmayacaksın...
Kuvvetle ihtimal ...
Belki de kalırsın
Ne güzel bir ihtimal ...
Bu sihir her zaman içimde yara oldu...
Bu aşktan bana kalan..
Hoşçakal demek oldu...
