Her gün aynı yoldan gidiyorsun eve, bir gün bir yere uğraman icap ediyor da gitmiyorsun o yoldan. Bir burukluk bir içsel huzursuzluk çöküntüsü ve terk duygusu hasıl oluyor bünyeye. Bunun adı ihanettir.
ihanet öyle sanıldığı kadar büyük bir şey değildir yani.
ankara'da küçük tiyatroda sahnelenen izlenilesi oyun.
Yazan: Mario Fratti
Çeviren: Özcan Özer
Yöneten: Yunus Emre Bozdoğan
Dekor Tasarım: Güven Ökten
Giysi Tasarım: Esra Selah
Işık Tasarım: Ahmet Karademir
Müzik: Fatih Veli Ölmez
Asistan: Müjde Hayat
Sahne Amiri: Tülay Vural
Kondüvit: Yalçın Duman
Rol Dağılımı:
Özlem Ersönmez, Mithat Erdemli, Erdinç Gülener
"Kendisini kurban etmeye karar vermiş iki erkeği kurban edip, kurtuluşunu gerçekleştiren bir kadının gerilim dolu hikayesi."
oyuncu performansları izlenmeye değer, bir kadının neler yapabileceği ve bunu yaparken karşı tarafı nasıl etkisiz hale getirebildiği mükemmel bir şekilde anlatılmış.
ayrıca şizofren rolündeki karakterin ilginç dialogları da vardır oyunda;
"tecavüze uğrayan kızlar direnmeseler, boyun eğseler şimdi hayatta olurlardı. ben hiç öldürmek istemedim ki, direnmeselerdi..."
beraberce başkoyulmuş bir yolda yarıda bırakmaktır yoldaşını.
insan ömrü boyunca ihanet her zaman var olmuş ve olmaya devam etmektedir. bazen arka(daş) bazen yol(daş) bazen aşk(daş) bazen. tarafından sonu gelmeksizin devam eden bir ihanet zinciri vardır dünyada.
birgün aşık olursunuz. yeminler edersiniz. artık birlikte olma sorunsalı ortadan kalkmış ileride aynı yatağı paylaşma hayalleri , duygusal bir filmde omuzda ağlama hayalleri , çoluk çocuk hayalleri başlamıştır. fakat işte burda hayatımızda hiç sevmediğimiz nefret ettiğimiz bir söz araya girmektedir. " o da ne " . bir bakarsınız o emin olduğunuz yol ayaklarınızın altında kayıp gider. bastığınız toprak varolmakla yokolmak arasında gidip gelir. o emin olduğunuz yol artık yoktur. bu belki de ( hatta belki de değil kesinlikle ) hayatın bize göstermiş olduğu en büyük ihanettir. çünkü aşk çünkü sevgili hayattır. hayatın ta kendisidir.
bir solcunun dilinden düşmeyen " bir yanımızda ölüm bir yanımızda yar " sözlerine bakacak olursak hayatın bir diğer anlamıda siyasi kavgadır. kavga çemberin her yerinde başlar fakat asla bitmez. * yoldaş denir aynı yola baş koyulur. neyiniz var neyiniz yoksa paylaşırsınız . yolun sonunda bir güneş vardır. herkes o güneşi arzular ve önde engeller vardır. ama birgün bir bakarsınız güneşe ulaşmayı engelleyen o kontrgerillalar yoldaşlarınız çıkıverir. ihanete uğrarsınız.
bir yandan aşk bir yandan diğer aşk. her yandan hayat ihanet etmiştir. artık arkadaşlık avuntu haline gelir. anın mutluluğunu çıkarmak için tanrı size bir kaç arkadaş sunar. bu arkadaşları ne kadar iyi kullanırsanız o kadar çok eğlenirsiniz. arkadaşlar bazen yoldaş bazen bir sevgili bile olabilirler. ama bu anlık yalanlar ve avuntulardan başka hiçbir şey değildir. ve en sonunda yalanlarda birer birer su yüzüne çıkacak ve yalanlar sona erecektir. ta ki yeni yalanlar başlayana dek.
ihanetler sonucunda bunalan insanda en yakın dostunu içki ve sigara olarak bellemeye başlar kısa zamanda. bunların tek kötülüğü bir orospu gibi parayla satılmalarıdır.
siz tum benliginizle severken ** karsı tarafın dostluk, ask, vefa gibi insanı duyguları ezerek basıp gitmesi,dostlugu,sevgiyi veya bir iliskiyi oksuz bırakma ayrıca ihanet eden icin sadece (bkz: kendini kandırma) durumu.
karşı taraftan sadakat beklemeyenlerin asla başına gelmeyecek olan olay. başına gelen insanların dayanması pek bir zor olup, kendilerini cehennemde hissetmelerine yol açabilir fakat öğretisi büyük olduğundan dolayı başa gelmesi hayır verici olabilir.
"sana tuz yalatsam, sabaha kadar tuz yerine su'yu düşünürsün; işte çelişki burada gibi görünse de, nesnel hareketin kanıtıdır bu. bir durumla uyarılan her durum, bir başka durumu işaret edecektir. beni sevdiğini söyledikçe sen, ben bir diğerini sevdiğimi hatırlayacağım. buna ihanet diyemezsin." ***
- sen bunu bana nasıl yaparsın?
+ anlatıcam aşkım.
- neyi anlatıcan mahmut?
+ bak burası arkadaşımın evi.
- mahmut donla mı oturuyorsun arkadaşının evinde?
+ böyle rezillik olmaz aşkım, arkadaşın evine niye pat diye geldin, insan arar değil mi?
- mahmut, zeytinya mahmut, tüüühhh.
bedelin kaç para senin?
ya kefaretin, özgürlüğüm namına?
ey ihanet,
can yakmalarının canfezalığında,
bini bir para edecek senalığında,
ne istersin yüzüm suyum hürmetine aymazlığıma?
bide bunların sebepleri vardır.
Kadınların ihanet sebebleri;
1)ilgisiz koca-sevgili
2)Heyecanı bitmiş evlilik-ilişki
3)Horlanma ve değersiz olduklarını hissettiren davranışlar
4)Görev gibi yapılan ve taklitleri
5)Geçmişte yaşadıkları aşklar ve ateşli anlar
6)Dogum sonrası yaşanan bunalımlar
7)Kocası-sevgilisi aldattığı için aldatan kadınlar
Erkeklerin ihanet sebeleri;
1)Evlenmeden önce bakımlı, evlendikten sonra değişen kadın
2)Gereken saygı ilgi bulamamaları
3)Alkol ve daha çekici kadınların ilgisi
4)Geçmişte yaşadıkları aşklar ve ateşli anlar
5)Dertleşmek amaçlı karşı cinsle yapılan sohbetler
6)Dogum sonrası yaşanan soğumalar
7)Karısı-sevgilisi aldattığı için aldatan kocalar
Ortak sebebler;
1)Anlayışsız eşler-sevgililer
2)Kilitlenmiş evlilikler
3)Çocuklar için devam eden evlilikler
4)Sorun çözme yöntemlerini bilmemek..Ve sonra ise ihanet ihanet..
Osmanlı Padişahı Yavuz Sultan Selim, tebdili kıyafet yapmış, Kuşlar Çarşısı'nı geziyormuş.
Avcılar avladıkları kuşları, tuzakçılar yakaladıkları maharetli, eğitimli, güzelim kuşları satıyorlar.
Bir ara gözü kekliklere ilişir padişah'ın.
Bir grup kekliğin üzerindeki varakta, "Tane işi satış fiyatı 1 altın" yazıyor.
Hemen yanı başlarında asılı, adeta altın kafes içinde bir keklik daha var ki, fiyatı; 300 altın.
Padişahın gözü 300 altınlık kekliğe takılır.
"Hayırdır" der satıcıya, "Bunun diğerlerinden ne farkı var ki, bunlar 1 altın, bu 300 altın?"
Satıcı, "Bu keklik özel eğitimli, çok güzel ötüyor, ötmesi bir yana bunun ötüşünü duyan ne kadar keklik varsa hepsi onun etrafına doluşuyor" diyor."Tabii bu arada avcılar da o etrafa doluşan keklikleri daha rahat avlıyorlar" diye ekliyor.
"Satın alıyorum" diyor Padişah, "Al sana 300 altın..."
Parayı veriyor; hemen oracıkta kekliğin kafasını kesiyor.
Adam şaşırıp, "Ne yaptınız, en maharetli kekliğin kafasını koparttınız, yazık değil mi" diye dövünürken;
Padişah gürlüyor:
"Bu kendi soyuna ihanet eden bir kekliktir. Bunun akıbeti er veya geç budur."
