bir gülten akın şiiri,ne zaman okusam medusanın aynaya baktığı anı yasarım,paramparca;
ister ki herkes ölsün
Neler besleyip büyütmüş
Gömmüştür neleri gizli gizli
Belleği sıra
ister ki herkes ölsün
Şarap olacakken sirkeye dönmüş
Üzüm suyu şaşkınlığında
Gidişi kelebek, gelişi beygir
Kişnemesi çöplük sanrılarıyla
Yollarda ipekler halılar, çağırır evine
Eli dili soylu kırmanç güzelliğinde
Tarih düşersiniz artık isa doğmuştur
Dostluktan önce, dostluktan sonra
Arınmıştır kirlerinden insan ve dünya
Belli belirsiz bir siziyla
Dönüşte eliniz varırsa sırtınıza
Kocaman paslı bir iğne
Onların
Çimen bitmez bastıkları yerde
Sevgi buruşur
