din kisvesiyle sunulan yemlerden biri olan iftira, hangi dinde günah değil sevaptır ki saçı açmak günahken iftira atmak serbest olsun?
günümüzde bir porno yıldızı kadar çıplak yaşanılıp görülen yanlışların, kendini dindar olarak lanse edenlerin gözünde yanlış olmaması tuhaf ve acıklıdır.
düşünmeyen embesillerin allahcı olması insanı derin düşüncelere ve sorgulamalara iter. acaba benim inandığım yaradan bunların inandığı yaradanla aynı mı? eğer öyleyse ben inanmakla hata ediyorum. şimdiye dek bana öğretilen vicdan, bu olup bitenlerin yanlış olduğunu söylüyor bana çünkü.
sanırım bir kitlesel delilik çağında yozlaşmayı yaşıyoruz. vicdanını sızlatmayan doğrulara bağlı kalanlar bir eleğin üzerinde kalanlar gibi az ve has olacaktır.
dört kitabın dördünü de okumadım ama içlerinde iftirayı mübah gösteren bir ayet olacağını sanmıyorum. en azından benim kitabımda yazmadığını biliyorum.
