eğer insan çevresinden tepki görme korkusuyla ya da adet üzere olduğu için oruç tutmuyorsa gerçekten bir başka keyif alınan vakittir. orucu inancınız gereği tutuyorsanız, tutmadığınız günlerde bunun burukluğunu yaşıyorsunuz. evet, akşama kadar susamadınız belki veya acıkmadınız, bedeniniz rahat etti o dakikalara kadar. ama iftar sofrasın oruçlu olarak oturmanın ve aç-susuz olduğunuz zamanlarda gözünüze birer hazine gibi görünen o yiyecek ve içeceklerin keyfini asla alamıyorsunuz. her ne kadar uzun günler zorlasa ve vakit geçmek bilmese de o an orucu tamamyabilecek olmanın sevinci hiçbir şeye değişilmiyor.
mesela akşam tv'deki iftar programı daha bir neşeli geliyor gözünüze iftar vaktinde. diğer günlerde açlığın verdiği sinirin aksine o gün iftara çok az kala kardeşinizle ya da arkadaşınızla şakalaşabiliyorsunuz. iftar vaktinin telaşıyla eve dönen insanları görmek size bıkkınlık ya da kaygı yerine huzur veriyor. binlerce kişiyle benzer şeyleri paylaşmak insanın hoşuna gidiyor kesinlikle. evet zor bir iş, ama o vakit geldiğinde başarmış olmanın verdiği hazzı da kolay kolay yakalayabileceğiniz başka bir zaman dilimi olduğunu sanmıyorum.
görecek miyim o anı allah'ım. la sanki kafama catterpiller'in kepçesi ile vurmuşlar yoksa beynimde metrobüs seferleri mi başladı? bu mideye ne oldu? aşağıda sanki niagari şelalesi akıyor, gurul gurul. ilk ezanı okuyan hocaya burda hürmet ve teveccühlerimi arz u ikram ederim. açım ulan...
yemeğin keyfinin ve tadının arttığı onu beklemenin insanı tahrik ettiği ve dinen emronuduğu için bir günlük perhiz yapmak sureti ile yerine getirilen oruç tutmanın bayram anı... son dakikalardaki yemek kokuları ve saniyeleri sayma ile geçmesi zorlaştırılır.
oruç açılan an ayrıca,
yaklaştığını sol frame deki yemek menüsü benzeri başlıklardan anlayabileceğimiz zaman.
eskiden bunun yerine top patlatırlarmış. **
