genelde, davet edildiğiniz bir komşuda ya da tüm ailenin bir araya geldiği iftar sofralarında ortaya çıkar. ev sahibi, misafirleri önce oturtmak ister, misafir oturmaz, siz buyurun der. ev sahibi oturmaz, ilk önce büyükleri oturtur. büyükler oturunca, onların masanın ucunda olduğunu ve masadakilere uzak kaldığını fark eder, kaldırır, başka yere oturtur. bu böyle gider.
ve siz her zaman masanın en ucunda, her şeyden uzak, içten içe buruk, aç, sefil... *
evin annesi: hoş geldiniz şöyle geçin.
evin babası: yavrum sen istersen şu tarafa geç daha rahat oturursun.
davetli baba: yok sen gel benim yanıma otur, yolu kaparsın orda.
davetli anne: oğlum sen geç en başa en iyisi, teyzen orda yemekleri koyar.
davetli akraba1: bence sen vitrinin oraya geç, televizyon da karşında olur, maç var.
davetli akraba2: ya benim dizim vardı, ben oraya geçeyim.
olaya yabancı: ezan okundu mu lan?
olaya çok yabancı: oo rakı var mı yaa?
kahramanımız: allah benim belamı versin.
