ramazan ayının girmesiyle iftar davetleri birbirini ardına gelir. dostlarımızı, yakınlarımızı iftara davet ettiğimiz gibi, biz de onların davetine gideriz, birlikte iftar yaparız. bu güzel adet, hem insanların birbirlerine yaklaşmalarını sağlar, hem de yardımlaşma ve cömertlik duygularını canlandırır.
ancak davet deyince, hemen akla sofranın çeşitli ve mükellef olması gelir. bu yanlış düşünceye kapılarak dostlarımızı davet edeceğimiz zaman imkanlarımızı zorladığımız, bütçemizi ve gelirimizi aşan masraflara girdiğimiz oluyor. mali durumu iyi olanlar için bu mümkündür, ancak mali durumu iyi olmayanlar için aynı husus uygun olmaz. çünkü böyle bir hazırlık her zaman devam etmeyeceği gibi, farz olan dost ve akraba ziyaretlerine engel teşkil eder.
''kim bir müslüman kardeşine iftar vakti yemek yedirirse, onun sevabı kadar kendisine sevap yazılır. yemek yedirdiği kimselerin sevabından da birşey eksilmez.''
bu hadis-i şerifte yüce paygamberimiz (s.a.v) oruçlu bir kimseye yemek yedirmeyi teşvik ederken, bir yudum su, bir içim süt veya bir tek hurma ile de olsa iftar verilebileceğini ifade ediyor.
böylece israfa, bol keseden harcamaya gitmeden, pekala, iftar verilebilir. insanın imkanı ne kadarını kaldırabiliyorsa, ona göre hazırlık yapar, ikram eder. peygamberimiz (s.a.v) bunun en alt sınırını bildirerek en az bir şey ikram etmekle de aynı sevabın elde edilecebileceğini işaret buyuruyor.
bu mantık baya saçma. parası olan adam istediği gibi harcayabilir. gerekli yardımları vs de yapıyorsa ister ejder meyveli smoothie içer ister passion fruit suyu ile gargara yapar.
