sabahları işe okula vs gitmek için binip sıkış tıkış kapıya götünüzü sıkıştırmaktan zor kurtarıp bir de üstüne basamaklarda ayağımı nereye atayım diye düşünürken bir anda kramp girer, feci bir durumdur...
o an canınızın yanmasına mı yoksa kalabalığa mı yoksa kendinize mi küfredeceğinizi bilemezsiniz. bir yandan da dua edersiniz o can havliyle tuttuğunuz yerler yanlış bir şey olmasın diye... yüzünüzde bir ıkınma durumu belirir ayağınızı düzeltmek için düzgün basmaya çalışırsınız kalabalıkta ne mümkündür.
aynı şekilde bir de şöförün ani fren durumlarında sürekli ayağa kramp girmesi vardır.
(bkz: rezillik üstüne rezillik yaşamak)
