istanbul da tramvayların kaldırılmasından sonra önem verilmiş ve pek çok değişik marka otobüs kullanılmıştır.
skoda : bu otobüsler toplu olarak alınan ilk otobüslerdendir. renkli camları ile akılda kalmıştır.1975 lere kadar seferlerine devam etmişlerdir. motorsiklet gibi ince bir sesleri vardır.
leyland : ingiliz malı otobüslerdir. ilk olanları geniş kasalı, ve manuel viteslidirler.
1975 lerde ithal edilenlerse o zamanın modern araçları olup, yarı otomatik şansızmanlı, küçücük bir vites topuzuna sahiptir. vites değiştirirken sarsması unutulmazdır. nispeten daha alcak bir kasaya sahiptir.
tabi bunlarda ve önceki otobuslerde biletcinin oturacağı bir bölme mevcuttur.
mercedes: iett nin ilk yerli otobusüdür. şehirlerarası 302 lerin şehiriçi otobüsü olarak değiştirilmesi ile imal edilmiştir. bunun dezavantajları bariz bir şekilde küçük kapılardan anlaşılmaktadır.
ıkarus: macar malıdır. aytekin kotil zamanında filo ya katılmıştır.ucuzluğu sebebiyle tercih edilmiştir fakat macarlar yedek parçayı pahalı satarak, belediyeyi kazıklamışlardır. bu otobüsler kotil in tankeri diye bilinir. çok çabuk hurdaya cıkarılmışlardır. fakat içinin ferah olması sebebiyle sevilmişlerdir.
ilk körüklü otobüslerde bu markayla istanbula gelmiştir. aslen man firmasının macar versiyonudur.
man: yerli malı iett otobslerinin ikinci markasıdır. oldukça sağlam olup uzun süre hizmet etmişlerdir. mevcut körüklü otobüslerinin coğu bu markadır.
modeli, yılı ne olursa olsun güvensiz araçlar olduğunu bugün kanıtlayan otobüslerdir. şöyleki; her sabah yaptığım gibi kadıköy-tuzla aracına binip gazetemi okumaktayken, yüzbeş evler durağında otobüs arızalanır. bu rutin bir olaydır, daha önce de olmuştur ki otobüsün yukarıda bahsedilen ikarus marka olduğu gayet açıktır. uzun bir bekleyişin ardından gelen otobüsse gıcır gıcır klimalı olanlarındandır. bir heyecan binilir "iyi oldu be böle" nidaları duyulur. gazete otobüsün hızında okunmaya devam edilir. ardından hızdaki ani düşüş bendenizi huzursuz eder ve göz ucuyla bakılır şoföre doğru, bi de ne görülse iyi, şoför aşağıya çoktan inmiştir, kapılar açılmıştır, aynı gün üst üste bindiğin ikinci iett otobüsü de arızalanmıştır.
en arkadaki koltuğun önündeki koltuğun arkasının; reklam panosu olarak kullanıldığı otobüs. neredeyse her otobüsünde bir şeyler yazmaktadır. bugün bindiğim 76y hat numaralı otobüsün arkasında http://www.uludagsozluk.com yazısını gördüğümde ise bir hayli şaşırmama ve sevinmeme * yol açmıştır. yazanlar kim mi? **
(bkz: asiti kaçmış kola)
(bkz: morfin)
(#509732)
yeşil ve kırmızı olmak üzere iki farklı rengi olan araçlardır. bunların yeşil olanlarının içinde abs bulunduğu gerekçesiyle telefonla konuşmak yasaklanmıştır. (bkz: iett otobuslerindeki cep telefonu bekcileri) bu yüzden uzun yola gidileceğinde sırf telefonla konuşabilme özgürlüğü adına kırmızı olanları tercih edilmektedir. ancak bu kırmızı renkteki man ve ikarus markalı neredeyse yaşıt olduğumuz araçlar seferleri sırasında devamlı olarak bir aslan gibi kükrediklerinden teorik olarak yasaklanmamış telefonla konuşma eylemi pratikte imkansızlaşır. yani esasında tüm iett otobüslerinde telefonla konuşmak yasaktır, ancak kırmızı otobüsler bünyesinde telefonla konuşabilmek pek mümkün olmadığından bu durum kurumca ifade edilme gereği ihtiyacı hissedilmemiştir. ancak nasılsa yaska değil diye bu otobüslerin içinde pratikteki imkansızlığı aşmaya çalışan kişiler her zaman ortaya çıkar. otobüsün içinde başka kim varsa bu kişilerin karşı tarafa sesini duyurma amacıyla bağıra çağıra söylediklerini dinlemek durumunda kalır.
93 model otobüsler, ikarus diye bilinen ve her hatta en az bir adet bulunmak suretiyle iett filosuna özenle serpiştirilmiş tenekelerdir. rezilliklerini gizlemek için üstlerine baştan aşağıya reklam alınır. bu reklamlar da genellikle fatih dershanesi, samanyolu, kanal 7 olur zaten. içlerindeki panolarda yine kutlu doğum haftası, haydi gençler namaza tarzında veya bir ihtimal ingilizce kursu reklamları bulunur. motorlarının gürültüleri sebebiyle müzik dinleme ve dinlediğinizi anlama olasılığınız sıfıra yakındır. ayrıca bir not, bu otobüslerin demirleri o kadar kirlidir ki, indikten sonra yıkanmak her yolcuya farzdır.
99 model otobüsler, alındığı yıllarda istanbul ulaşımında devrim yapmışlardır. bu modellerde seyahat etmenin en keyifli yanı stop düğmesine basıldığında çıkan "şang" sesidir. bilhassa kadıköy-kartal hattında ikaruslarla beraber kardeşçe yaşarlar.
2000 model otobüsler, genellikle bostancı, caddebostan gibi ultra lüks bölgelere tahsis edilen çift katlı otobüslerdir. binmek her istanbulluya nasip olmaz.
2006 ve 2007 model otobüsler, mercedes marka otobüslerdir. yerden tahmini olarak 1 cm kadar yüksekte bulunurlar. çok tatlı otobüslerdir, yiyesiniz gelir. klimalıdırlar fakat kliması çalışan bir otobüsüne denk gelme olasılığınız milyonda bire yakındır. bulunduğu yerde kaçırılmamalı, binilmelidir.
Az once bunlardan birisinde şoförün akbili olmayan kızın çekingenliğini görerek otobüse "gel kızım, olsun gel" diyerek davet ettiğine tanık oldum. Dünya gelişiyor ve hala umut var.
istanbulkart'ımla ücretsiz binebildiğim için sevmemek yakışık almaz. paralı biniyor olsaydım ve çok vesait olsaydı bazen yürürdüm, bazen taksiye binerdim ama minibüse de binebilirdim o zaman. paralı da binsem iett kullanabilirdim aslında çok geçiyorsa ve/veya hızlı gidiyorsa. karşıya gideceksem gene toplu taşıma kullanırdım herhalde. dolmuşa da binebilirdim.
