2000'li yılların başında mainstream müzikte devrim yaratmış, sıradan müzik algılarını kırıp geçirmiş radiohead'in "kid a" albümünün elmaslarından biri. muhteşem.
uludağ sözlüğe girmeyeli uzun zaman oldu, yazdığım ya da daha doğru ifadesiyle hala yazabildiğim tek sözlük burası. ara ara bu başlığa girip neler yazılmış bakıyorum ki şu idioteque sevgisini paylaşabileyim birisiyle. hayatım bu şarkıyla geçti benim, konuşacak kimsemin olmadığı zamanlarda bir coverının altına "anyone wanna talk about idioteque?" yazan insanlarla yaptım en samimi sohbetlerimi. çok güzel şarkı be. başka tanım gelmiyor aklıma. çok güzel işte.
Mukemmel sarkı uzun sureli dinlemede kulakta agrı seste incelme ve dilde ice age comin' den baska bir sey soyleyememe problemleri doguran leziz sarkı.Pesimist tekno mu desem oyle bir ilginc eser.
elektroniğin üst seviyelerinde, aphex twin e yakın bir tarzda dolaşır. iç gıcıklar. hele son bir dakikasındaki "the first of children" bölümü adama feci vurur. dans etme isteği uyandırır.
ancak şarkıyı terk farklı kılan, insanda dans etme isteği uyandırdığı anda, nedensiz bir şekilde saç baş yolma isteği de uyandırır. bünyede fiziksel tahribatlara yol açmakla kalmaz, kişiyi ruhsal çöküntüye sürükler.
canlı performansları muhteşem olmasına rağmen, albümdeki o bulanıklığı, o üstü kapalılığı hissedemezsiniz. zira beatler, şarkının albüm versiyonunda kafanın içine iyice yerleşir. belli bir noktadan sonra da rahatsız etmeye başlar.
alışılagelmişin dışındadır. dünya üzerinde henüz benzeri icra edilmemiştir. kanımca radiohead'i, diğer bütün müzik gruplarından farklı kılan 4-5 şarkıdan birisidir.
